To Mac or not to Mac

Enkele jongens en meisjes onder jullie zijn er al van op de hoogte, maar Lebbercherrie is zijn pc beu. Nu, het bakske is aan vervanging toe, hoor, daar niet van. Maar ik zou niet alleen een nieuwe willen kopen, maar ook compleet van systeem veranderen. Yup, Lebber wil een Mac. Nu heb ik al zoveel ervaring met Mac's als Moeder Theresa met rimmen (zoek het op), en het is hier dat juliie me kunnen helpen. Ik heb, wegens redenen die ik zelf niet goed kan verklaren, mijn zinnen gezet op de volgende:
1GB memory
250GB hard drive1
8x DL SuperDrive
ATI Radeon X1600 graphics , en dit allemaal met een 20-inch schermpje. Hij zou voornamelijk moeten dienen als huis-, tuin- en keukencomputer (e-mails, internet, MSN-consoorten) maar zou ook krachtig genoeg moeten zijn om Photoshop en misschien ook Illustrator te draaien. Het is nog niet zeker dat er één komt, maar mijn lief vrouwtje is er ook van overtuigd dat de oude aan vervanging toe is. Zij denkt echter dat een laptop plaatsbesparender zal zijn. Mmmh, tot ik er mijn scanner-printer ga aanhangen. Ik pleit dus voor een desktop, en dit ook om de prijzen te drukken. Want eerst komen de verbouwingen, en als er iets overschiet, gaan we er misschien één halen, misschien. Wie helpt mij? Wie heeft ideeën? Wat moet ik zeker binnenhalen, en wat niet?

Bezinning

Zet jullie allemaal in een cirkel en houd elkaars handen vast; we gaan het hebben over onze gevoelens.

Fuck off!

Neen, gasten, efkes serieus nu. Zoals jullie vast gemerkt hebben, lag mijne site er hier een tijdje heel stillekes bij. Door onvoorziene omstandigheden was ik genoodzaakt om me met mijn huishouden bezig te houden ipv met jullie. Ik weet dat jullie dat begrijpen.

Nu, het is echt heel tof om voor jullie te tekenen en te bloggen en wat weet ik allemaal, maar ik zal het toch een beetje kalmer aan moeten doen. Zo'n cartoon maakt zich niet vanzelf, en ik moet het dan ook nog eens doen tussen de soep en de patatten. Het is niet ongewoon dat ik mijn pc opzet, vijf minuutjes werk, weggeroepen word door mijn vaderlijke plicht en 's avonds om negen uur doodmoe de pc terug uitzet zonder eraan verder gewerkt te hebben. Dat was de gewone gang van zaken. Vanaf vandaag komt daar ook nog eens verbouwen, verhuizen en installeren bij. Ook heb ik soms eens een off-periode, waarbij er creatief niet veel vloeit. Dan moet ik teruggrijpen naar mijn oude ideënboekjes, maar die zijn ook bijna uitgeput.

Duuus, om een lang verhaal kort te maken, het zal in het beste geval vanaf nu een cartoon per week worden. Of dit ooit terug gaat opgevoerd worden naar twee a drie per week, zal er een beetje vanaf hangen.

Bekijk het op deze manier: een hele week werken aan 1 cartoon ipv een stuk of drie kan alleen maar betekenen dat ik er langer aan zal kunnen werken en dat kan hem alleen maar ten goede komen.

Indien er echter fans zijn die willen komen kuisen, strijken en koken zodat ik kan verder cartoonen, email mij op lebbercherrie@hotmail.com.

Uw webmaster (rrrrrrrr, master, rrrrrrrrrr)

Coole Kevin, part two

Ja gasten, de kindjes zijn ziek, en ik voel me ook al niet te lekker, maar ik kan gewoon niet ziek worden want moet voor de kindjes zorgen. Zal wel ziek zijn als zij beter zijn. Dus niet veel tijd voor cartoons, wegens veel snottebellen, siroopkes, traantjes etc...

Coole Kevin

Origineel een uitspraak van mij. Maakte mij niet zo geliefd bij Chiro-grieten. Wel grappig!

Coole Kevin is een personage met een lange geschiedenis, en heeft al vele gedaantes gehad in velerlei schetboekskes van mij. Dit is de definitieve.

Verwacht u maar aan nog meer Coole Kevin wijsheden.

Tieten alhier

http://www.esnips.com/doc/9092eee3-
8b32-4def-887d-8b987871847e
/tietenlied

Wie de actualiteit een beetje gevolgd heeft, heeft geen extra uitleg nodig, snappie?

Allemaal achtereenplakken in uw adresbalkje en downloaden maar.

Automatic poetry

Mijn eerste taak op het werk (na de koffie, voordat de lezers binnekomen) is de e-mails nakijken. Met andere woorden, de spam er vantussen halen. Vandaag lijkt echter alle spam op poëzie. Check it out; ik heb alleen de layout veranderd, en serieus ingekort:

Now cant sleep anymore.

Taller faster cover, ground wide, spaces,united states closely.

Social commentary television kittyhawk.

Russell crowe leonardo dicaprio.

Sandra bullock tim jackie chan connery russell, crowe?

Holmes martin tomkat brad.

Eas original campaign start. C

ross wordchastise, break.

Stealth

bit patience

tactics fairly.

Bling Bling, Bamboclat!

Yo! In hip hop kringen ben je tegenwoordig pas een échte man als je je vol juwelen hangt en een visnet over uw kop trekt. Ge dient dan ook in een debiel taaltje te praten , fo' shizzle ma nizzle, en ge laat uw maten u met een afkorting aanspreken. Ik laat mijn twee klein mannen mij P-Daddy noemen. Oh ja , bijna vergeten: gasten, uw broek onder uw gat dragen is niet cool, gewoon stompzinnig. Aaight? Restecp! Booyakasha!

PS: check it out: http://www.carnavalliekes.be/

Benut u uw neus wel volledig?

Jarenlang heb ik geneuspeuterd en ik dacht dat ik mijn neus wel kende. Het is pas sinds een jaar of twee dat ik ongekende dieptes heb ontdekt waar enorme snot-stalagtieten hingen. De meeste mensen brengen de vinger met de nagel wég van het gezicht, of wanneer u met uw linkerhand peutert, met de nagel naar links in. Wanneer u echter uw vinger met de nagel naar het gezicht toe inbrengt en naar voren plooit, ontdekt u echter een extra ruimte. Indien u geluk hebt kan dit nieuwe ongekende hopen korst opleveren. De sleutel tot nieuwe ruimtes in uw neus te ontdekken hangt niet af van de diepte (gevaarlijk!) maar de hoek en houding van uw vinger. Wees wel voorbereid op een lichte verslaving. Het neuspeuteren zal u weer zo leuk lijken als toen u zes jaar oud was. Houd ook steeds een zakdoek bij de hand, je weet maar nooit wat je eruit haalt. Kent u technieken waar u trots op bent, edoch u durfde ze niet naar buiten te brengen; dit is uw kans! Ervaringen, ja zelfs uitzonderlijke vondsten zijn steeds welkom. Foto's mogen ook, maar u dient ze naar me op te sturen, en dan zal ik beslissen of ze de moeite waard zijn. Een fijne peuternamiddag verder!

The times, they are a-chaaanging

Het viel me onlangs op dat ik het op feestjes niet meer over dezelfde dingen heb als pakweg zeven jaar geleden. Nu ik stilaan op weg ben naar de dertig kijk ik eens terug naar hoe ik vroeger was en zie dat alle clichés van ouder worden kloppen. Helaas. Het buikje begint wat voloptueuzer te worden (behalve bij vegetariërs), de ketting-sigaret roker is nu een occasionele sigarenroker geworden. De bierblikjes van den Aldi vervangen door single-malts, de haarlijn kruipt steeds wat verder achteruit, kortom, alle mannen beginnen op hun vader te lijken en alle vrouwen op hun moeder. En alle pubers die er ons om uitlachen hebben dik gelijk. Maar moet me al serieus inhouden om niet te zeggen: "Wacht maar tot ge zo oud zijt, dan zal het veel minder zijn."

Te koop: "Charlie"

Wegens geldnood verkoop ik met pijn in het hart mijn luchtgitaar; een 1971 Gibson Les Paul deluxe Goldtop. Mint condition. Dit is de gitaar die je hoort op alle Led Zeppelin, Deep Purple, Nirvana, Mötorhead en AC/DC platen. Geen bijhorende case, maar wel een zwarte schouderband met witte skulls. Enkel aan een andere gitaar-afficionada wil ik Charlie verkopen. Doe een bod. Klank is fe-no-me-naal! Ligt zeer licht in de hand en voelt zeer natuurlijk aan om te spelen. Perfectly Good Guitar. Vraag enkel dat je er goed zorg voor draagt.

Het kan niet altijd feest zijn.

Wegens niet veel inspiratie, een oude cartoon van mezelve herwerkt. Bon, had ik het niet gezegd, niemand had het geweten. Ahem, een spiksplinternieuwe cartoon dus! De oudere versie sprak nog van een aflevering in Jambers. Wat een prachtig programma dat dat was, jongens jongens toch. Ik word er helemaal week van.

Erratum: Heroïne ipv heroine.

I'm back!

Let me tell you what "Like a Virgin" is about. It's all about a girl who digs a guy with a big dick. The entire song. It's a metaphor for big dicks. And kiwi's. You fucking fruit!

In afwachting...

Sommigen onder jullie, zoals mijn vader, hebben er mij al attent op gemaakt dat er al efkes niks verschenen is op mijn blogje. Het is dan ook met trots dat ik u het hernemen van de activiteiten mede deel. Helaas zijn deze nog niet afgewerkt, en zal u nog even geduld moeten oefenen alvorens ze te aanschouwen.

Het is echter ook al zeer lang geleden dat ik nog eens een stukje proza geschreven heb. Sommigen hebben ooit al lange fictieve epistels van mijn hand in hun mailbox ontvangen, werken die het waanzinnige aan het absurde koppelden en in een niet te evenaren stijl op het klavier waren neergekwakt alsof er een Zidjian drumstel van de Eiffeltoren naar beneden kletterde op een roestige deux-cheveaux.

Deze keer echter non-fictie. Ik neem u mee naar waar niemand buiten mij ooit kwam. Let op, het is er een beetje stoffig en griezelig, en er is een trapje; mijn onderbewustzijn.

Vannacht heb ik gedroomd. Niets speciaals zal u zeggen. Mmmh, totdat u deze hoort.

Komt'ie.

Door een vreemde samenloop van omstandigheden is de meest griezelige man in mijn droomwereld Hannibal Lecter. Noch de films, noch de boeken boezemen mij veel angst in, en het thema cannibalisme schrikt mij helemaal niet af. Toch, telkens als ik van Anthony Hopkins in zijn glansrol droom, wordt ik schreeuwend en badend in het zweet wakker.

Hannibal Lecter was mijn room-mate. Vannacht. Hij besprak met mij recepten in de keuken, terwijl hij een stuk vlees aan het uitbenen was. Totdan voelde ik geen angst. Hij was mij namelijk niet aan het uitbenen. En dan, als een aankomende trein, onafwendbaar, daverend en trillend, voelde ik zijn honger opzetten, en zijn ogen richtten zich op mij. Terwijl ik achteruit deinsde, begon hij steeds dichter te komen, en harder te declameren: "Maagwand, buikspek, karbonade, spiering, zwoerd! Maagwand, buikspek, karbonade, spiering, zwoerd!!" Luider en luider, als een sjamanistische bezwering, terwijl het mes harder en harder neekwam in het stuk vlees, en zijn ogen werden groter en groter. Ik struikelde achterwaarts, en deed wat ik altijd doe wanneer ik geconfronteerd word met een psychopatische seriemoordenaar in mijn keuken: Ik krijste als een speenvarken. Ik schreeuwde mijn longen uit mijn lijf, de glazen in de kasten trilden, ik voelde mijn trommelvliezen scheuren. Het haalde niets uit. Normaal word ik dan wakker, en instinctief voelde ik aan dat als ik zou blijven schreeuwen, de dreiging zou weggaan. Niet deze keer, Hypnos had mij té stevig in zijn greep, en ik was overgeleverd aan de horror van mijn eigen geest. Lecter glimlachte en lispelde mij toe: "Scream, bitch"

Er zat niets anders op dan los te laten, stoppen met mijn verzet, en mij overgeven aan de zieke spelletjes van mijn grootste en duisterste kwelgeest; Anthony Hopkins. U kan zich al voorstellen dat de voorgaande scène al genoeg was om mijn lakens vol bagger te schijten, het ergste moest nog komen. Ik liet los, ik gaf me over, en ik omarmde, ja, u leest het goed, ik omarmde, ik knuffelde de sadistische klootzak die me al jarenlang 's nachts overvalt, en liet "Fight Club" gewijs los. Ik liet heel mijn identiteit liggen, ik bood alles wat ik ben en waar ik voor sta aan op een zilveren schaaltje, ik was geestelijk gebroken.

Toen zei hij tegen mij dat dit niet onze laatste ontmoeting zou zijn, dat hij nog zou terugkomen.

Ik heb de hele nacht over mijn schouder gekeken in mijn dromen.

Ik weet dat hij zal terugkomen.

Ik weet niet wat mijn geest voor mij nog in petto heeft, en eerlijk gezegd, het beangstigt mij.

Ik haat Anthony Hopkins.