Blacksad 4

Wat leest mijn lodderig oog in de nieuwsbrief van de Stripspeciaalzaak?

Op 5 januari hadden we het over de nieuwe reeks van Juanjo Guarnido en een overzichtje van zijn lopende bezigheden. We kunnen daar nu een richtdatum bij geven en een en ander toevoegen. Momenteel werkt hij nog aan covers van Reiziger, de conceptreeks van Pierre Boisserie en Éric Stalner bij Glénat. Daarna staat Tovenarij 2 gepland dat eind 2008 moet verschijnen. Deel 3 verschijnt in 2009 en Blacksad 4 verschijnt eind datzelfde jaar. Zijn doel is om zoals Hermann twee albums per jaar te maken, maar ook buiten de stripwereld zich niet onbetuigd te laten op illustratiegebied. Naar het voorbeeld van Gradimir Smudja (Het Kunstbordeel), die hij erg bewondert, wil hij experimenteren en zich verder bekwamen in verschillende schildertechnieken zoals gouache, aquarel en, olieverf. In zijn lade ligt ook een scenario voor een one-shot, geschreven door "een van de beste Franse scenaristen". Meer info is er niet over deze scenarist of over het one-shot behalve dat het een eerstvolgend project wordt na Blacksad 4.(Bron: Casemat 1, februari 2008)

Blacksad 4 voor de feestdagen! Mmmmmmm! Ik ken er een paar die hier héél blij mee gaan zijn, hé, Piet?

In a galaxy, far, far away...

lived Emo Skywalker. But nobody understood him. So he created a MySpace page where he regulary posted pictures of himself looking gloomy and wrote bad poetry about being lonely and cutting himself. All from his own room, wearing his favourite $ 100 band shirt, on his modified laptop, all paid for by his loving mum and dad, who put up with his tantrums and obnoxiousness. Because it was their son, and aren't all teenagers like that? Sure, that's puberty. Just don't call it a fucking lifestyle, you useless twat!

So I don't like emo. What about it? Are they going to flood my mailbox with whining e-mails on "why you need to shut up about emo and why you're a boring old fart"?

I actually quite look forward to my first hate mail!

Bring it on!!!!

Silly Shit n° 4

There comes a time in every young man's life where he tries to find out where his boundaries lie.

And you only know where they are when you cross them. So, yes, I've waken up a few times with some very bad hangovers, yes, I've puked in more buckets and wastebins then I care to remember, yes, I've made slurred passes at female bystanders,yes, pissed myself occasionally, and yes, got knocked out with fair reason.

It's only afterwards that these stories become fun. Like veterans showing old scars, drunks exchange drinking stories. Most of them haven't got a clue, apart from "Dude, I was soooo wasted" This is actually one of the few that has a clue. The best one there is. Drink for your pleasure, never to impress. And never try to drink your best friend under the table. Both of you will get terribly hurt.

(We even ate the mint leaves of our mojito's, telling each other that they had absorped the rum, and couldn't get rid of our rum-breath the next morning in class, which was so early I was still drunk)

Oh and this Silly Shit is dedicated to my sister who is far sweeter then you'd think, judging from this comic. Remember, she had to put up with me for twenty-odd years... could you do it?

Penisnijd

Jup, een woordspeling! Lang geleden, niet? Vreemd: het grootste deel van de mannen in België is onbesneden, doch er worden meer besneden penissen getekend op wc-deurtjes en schoolbanken dan onbesneden. Doe de proef. Ga naar een openbaar toilet en tel het aantal getekende piemels. Wedden dat het zo is?

Comics

Nu heb ik deze week niet enkel met mijn glockenspeil zitten spelen, maar ook strips gekocht.


Weeral? Ja, weeral. Voor Zimbob was ik een lading Crumbs gaan bekijken, jup weeral bij Patrick, om te zien of er iets tussen zat voor zijn collectie. Helaas pindakaas. Maar dat gaf mij wel de gelegenheid om eens op mijn gemak alle bakken tweedehands strips af te lopen, en eens goed te kijken. De buit:


Twee Joop Klepzeikers, waarvan eentje licht beschadigd.

Daarbovenop een "Dirk en Desiree" een reeks die ik niet ken, maar Hein de Kort kennen we dan weer wel te huize Lebbercherrie.
















Trots mag ik u ook mijn pronkstuk voorstellen van de buit; Dixie Road 4. Wat betekent dat ik de gehele Dixie Road reeks tweedehands in bezit heb, echter wel in uitstekende staat, én compleet in eerste druk.





En wat de verrassing van de vangst leek te zijn, bleek de grootste ontgoocheling. The Fabulous Furry Freak Brothers mag dan wel compleet my cup of tea zijn, "Not quite dead", helemaal niet. Niet goed genoeg getekend en te zouteloze grappen. Spijtig. Zal hem maar bijhouden voor de volledigheid van de collectie.

Carnaval

Gehoord op het radiojournaal: "De politie zal verkleed preventief optreden met Carnaval Aalst." Nou ja, dat maakt het mij wel gemakkelijk hé, met Rudy en Jan als dienstkloppers van het Lebbercherrie-korps?

Bon, nog een prettige zondag, ik ga in mijn zetel de nieuwe strips lezen die ik gisteren gekocht heb.

Als DC Swallow een liedje maakt, doet hij het ook goed. Vandaar mijn volle support voor deze jongen.

Roos Van Acker

Euh, ja, ik beken, ik voel me de laatste tijd serieus uit vorm en een beetje dik. Dus ok, ik denk erover na om te gaan lopen, ja, goed? En ja, ik weet dat ik mij onsterfelijk belachelijk ga maken. Dat is misschien niks nieuws. En ja, ik vind Roos Van Acker een toffe madam, en daarbovenop ook nog eens een héél knappe vrouw. Al van toen ze in Eden zat en ik haar eens tegen het lijf ben gelopen in de backstage ruimte van Rock Affligem. Allez, zien passeren heb. Nu goed?

Een vangst in twee delen

Het waren de feestdagen van 2007. In een klein provinciestadje liep een koppel de gehaaste laatste kerstinkopen te doen. Het waren mijnheer en mevrouw Lebbercherrie. Mijnheer Lebbercherrie had al maandanlang lopen zagen om de compilatiecd van The Kids, en mevrouw Lebbercherrie had mijnheer Lebbercherrie zijn waarschuwing "Dat ge er snel zult moeten bijzijn, of ze zijn uitverkocht" in de wind geslagen. De enige winkel die hem nog, klaar en duidelijk in de etalage had liggen, was failliet gegaan en zoals steeds wisten ze in de grotere ketens niet waarover mevrouw Lebbercherrie het had. Mijnheer Lebbercherrie liep dus zoals men dat zo schoon kan zeggen 'met een lang bakkes'.

Om hem op te vrolijken leidde zij hem naar de Koeritza en raadde hem aan om even in de strips te grasduinen. Een goede vrouw weet hoe belangrijk het is om het kleind kind in de man tevreden te houden. En wat ontdekte mijnheer Lebbercherrie?

De derde Ythaq, dus daar was hij al blij om,

maar blijkbaar was Uitgeverij Silvester (die prachtige covers maakt, je kan het niet zien op het scherm, maar de kaft glimt en glanst op twee verschillende manieren) op het lumineuze idee gekomen om bij de uitgave van het vierde deel van Hauteville House er een collectors box bij te gooien zodat je de gehele eerste cyclus in die prachtige doos kon bewaren. Piet had me onlangs de reeks aangeraden, en het artwork zat wel snor.

En daarbovenop bleek Patrick dan ook nog eens over de eerste drie delen van Hauteville House in hardcover te beschikken én in eerste druk. Wat volgde was een ware interne burgeroorlog. Strips of muziek, strips of muziek? De vraag "hoe vaak leg je nog een plaat op en hoe vaak lees je een strip?" gaf de doorslag. Mevrouw Lebbercherrie kocht mij als kerstcadeau de box met de vier delen. Waarvoor ik haar dankbaar ben.

Gisteren wipte ik, opnieuw op aanraden van mijn vrouwtje binnen in de Koeritza (ze stuurt me daar zo graag langs, heeft ze iets met die Patrick? Toch ferm verdacht...) en na zorgvuldig wikken en wegen lei ik een nieuwe en twee tweedehandse strips op de balie. Pin-Up 9. Gif was de nieuwe strip,

en "Biebel 9. Kort Geknipt ?!" en " Howard De Duck 1." vervoegden haar. En als verlaat nieuwjaarscadeau hoefde ik die laatste twee niet eens te betalen. Dat noem ik nog eens klantenbinding.

Dus, hoe was de vangst. De vangst was uitstekend, dank u.

Guess the book I'm reading competition 2007-2008

Zoals sommigen onder u wel weten nam ondergetekende, moi, Cherrie de Lebber, deel aan de eerste "Guess The Book I'm reading Competition", een spel georganiseerd door de 'thinking's man Walter Capiau' Occy MacMahon. Wie? Occy MacMahon. Wie? Occy MacMahon. Wie? Wel, de gast die deze site/blog beheert, boeken verzamelt, een hekel aan Stephen King en alles fantasy heeft, behalve Harry Potter, en ondanks dat veel van literatuur afweet.

En blijkbaar heb ik die wedstrijd ook gewonnen. Als u het verloop van de wedstrijd naleest, zal u zien dat het een woelige strijd geweest is, met spelers die erbij kwamen, pauze's namen, en weer verdwenen, met fotofinishes en onmiddellijk gevonden oplossingen. Geen enkele ronde was dezelfde, en de uitkomst was nooit zeker.

Zimbob heeft het me moeilijk gemaakt, Occy snoepte af en toe zelf de punten op, en af en toe moest ik ook werken ipv spelletjes te spelen, dus het was niet echt eenvoudig. Ook werd onzer Occmeister (waarom moet ik nu aan Jägermeister denken?) steeds spaarzamer met hints en tips, zodanig dat het absurd werd en hij de volgende vraag stelde: "What we're not reading is De meisjes van Jesses : naar de 'Openbaring van Johannes' en het naar krantenknipsels bij elkaar geplakt 'Relaas over opzienbarende moorden in de stad babylon'. The rest I'll leave up to you." En toch wil ik u aansporen om mee te spelen met de volgende jaargang. Laat u niet afschrikken door Occy zijn Highbrowness, als ik kan winnen, kan iedereen winnen; laat u ook niet afschrikken door het feit dat het blijkbaar steeds dezelfde mensen zijn die meespelen, we snakken naar nieuw bloed, we verwelkomen iedereen. Dus laat Occy weten dat hij moet verder gaan met zijn wedstrijd, en dat u wil meedoen. Doen! Fijn! Tof! Dolletjes!

En uiteindelijk heb ik dus gewonnen. Daarom stel ik u fier mijn nieuwste award voor, in de rechterbovenhoek van this here blogje. Nem. En als u me nu wil excuseren, ik moet nog een optocht ter ere van mezelf organiseren.


Oh, ja, ps voor Occy: Keep the game going.