Facebook vs. Blogger

De laatste tijd werk ik veel liever met Facebook dan met Blogger, wegens de hogere snelheid, grotere interactie etc. Maar een deel van mijn publiek (lees: Piet) gaat niet mee met hun tijd, en eist dan ook dat ik diezelfde 'content' die ik al deelde op Facebook ook op blogger deel. So here goes.

Strips: Gewoon voor de fun heb ik een aantal dedicaces en prentjes ge-uploaded.

Een van mijn favoriete dedicaces. Uit Storm 24: De navel van de dubbele god. Romano was zo vriendelijk om hem voor mij te signeren op FACTS (Gent). Had een gesprek met hem waarin ik hem vertelde hoeveel Storm voor me betekende als kleine jongen, en dat ik blij was dat Storm terug was. Hardcover, eerste druk.

Kreeg een leuke reactie van Romano op facebook: Romano Molenaar
Hoi Wim!De schetsen die er even zo uit gegooid worden zij vaak de sterkste--De kunst van t weglaten geldt hier dan als leidraad.Goed om te horen dat deze tot een van je favoriete dedicates behoort

Grtz!

R

Jan Bosschaert, uit Jaguar 2, eerste druk hardcover met gratis ex-libris

Jan Bosschaert, gratis Ex-libris bij de eerste druk van Jaguar 2

Hier ontspon zich een heel gesprek:

Wim De Troyer: Uit Biebel 3: De Biebelsporten (1986) door Marc Legendre (Ikke). Let op de strip die Legendre hier laat vallen. Het is "Icarus" (1982) , de eerste uitgegeven strip van Jan Bosschaert. In mei 1990 brachten zij samen "Sam" voort. Legendre maakt tegenwoordig beeldromans zoals "Finisterre" en "Wachten op en eiland" en leeft op een piepklein Canarisch eiland.
Gisteren om 19:37 ·

Wim van Sande
meneer is op de hoogte ... vond biebel wel leuk vroeger ... heb er over t laatst nog ene vastgehad en zaten wel leuke dingen in :D
Vandaag om 8:04 ·

Wim De Troyer
Biebel werkt op verscheidene niveau's wat tegelijkertijd zijn grootste sterkte was én zijn ondergang betekende. Legendre vertrok van het gegeven van de klassieke kinderstrip; een jongen met een speelkameraadje en een huisdier die quasi alledaagse avonturen beleeft. Hij doorspekte dit met anarchistische en absurde humor, waardoor het z... Lees verderéér gesmaakt werd door een ouder publiek. Hierdoor vervreemde het zijn jonger publiek. In de oudere albums zie je een terugkeer naar de meer klassieke kinderstrip, waardoor het ouder publiek afhaakte. Vind het 1 van de meest onderkende reeksen in Vlaanderen.
Vandaag om 8:41 ·

Wim van Sande
zal eens herbeginnen met ze te lezen :)ze zijn zeker goed maar inderdaad minder besproken he :)
Vandaag om 8:50 ·

Wim De Troyer
Er zit veel humor in de achtergronden, de extra tekstjes etc. Er zit bijv. een heerlijk absurde grap in "Het avontuurlijke avontuur"Biebel zegt nadat ze gestrand zijn in de woestijn: "Weet je wat we nu nodig hebben, Regi? Een plan!"En de volgende pagina is een stratenplan van Brussel!
Vandaag om 8:53 ·

Gert Fransen
Zalig Biebel dat was zijn tijd ook ver vooruit zie maar naar het succes van Titeuf nu dat is gewoon een afkooksel.
Vandaag om 12:21 ·

Wim De Troyer
Inderdaad. De mythe wil dat Biebel niet naar Frankrijk mocht geëxporteerd worden omdat "zijn hoofd op een teelbal lijkt". Bon, zegt meer over diegenen die er zoiets inzien dan over u en ik.
Vandaag om 13:15 ·

Wim De Troyer
Lees hier net een foutje in mijn uitleg: " In de oudere albums zie je een terugkeer naar de meer klassieke kinderstrip" moet zijn "In de latere, meer recente albums zie je een terugkeer..."
Vandaag om 13:32 ·

Hara Kiwi 3, door Lectrr gesigneerd op FACTS 2007, eerste druk

Voze Ridder:

Bon, Piet, als ge ziet wat voor moeite ik hier allemaal voor u doe, is het minste wat ge kunt doen een comment nalaten. Wapeisde?

Aanwinsten aan het eind van het jaar

Eerst en vooral kocht ik me een stapeltje Rode Ridders, omdat ze goedkoop waren, en omdat ik mijn oude al compleet leeggeplunderd heb (zie De Voze Ridder). Wat direct opvalt is dat de nieuwe tekenaar duidelijk met veel goeste aan het werk is gegaan. Moet ze nog lezen.

Van een geheel andere orde is deze "Oorlog van de Sambers: Hugo & Iris 3: winter 1831, de maan die kijkt" Helaas gaat het kind gebukt onder dit gedrocht van een titel, maar het ziet er wél adembenemend mooi uit. Het verhaalzit weer zo complex ineen dat ik weer alle voorgaande delen zal moeten herlezen om weer mee te zijn. (Mentale noot aan mezelf: strips die stambomen vermelden op hun achterflap omdat je anders niet mee kan, in het vervolg mijden.)

Eindelijk: de niewe Legende. Ook hier moet ik de voorgaande delen herlezen, want het is te lang geleden.

U weet dat ik een voorliefde heb voor koopjes. In de Slegte vond ik deze Marc Legendre, Wachten op een eiland, dat misschien niet het sterkste deel is uit zijn quasitrilogie, maar toch maar lekker goedkoop was.

Helemaal schandalig goedkoop was deze Pacush Blues; voor maar €3 mocht ik hem meenemen, eerste druk en in nieuwstaat. Pacush Blues is zo'n beetje mijn heilige graal, al zoek ik heel mijn leven, ik denk niet dat ik de hele reeks ooit compleet krijg. Maar een mens mag proberen.

Dan was er nog dit boekje. Een misverstandje tussen de stripwinkel en mij. Ik wou het inkijken alvorens te kopen, zij dachten dat ik hem wou bestellen. Nu, geen erg, hij is amusant. Maar nét dat tikkeltje te Nederlands om helemaal goed te zijn.



Ook ben ik nog naar Gent geweest, naar het boekenfestijn, en buiten enkele goede romans (waaronder The Hitchikers Gude to the galaxy in een uitgave om stikjaloers op te zijn) kocht ik deze 2 kleine beeldverhalen:

Eddie Campbell kent u natuurlijk nog van "From Hell"

En deze, The Lost colony door Grady Klein, is zelfs bij mij compleet onbekend. Ik waag het er maar eens op.

Jef Nys

Laat ik maar direct met de deur in huis vallen: ik ben geen Jommekes-fan. Ben ik ook nooit geweest. Ik behoor natuurlijk niet tot Jef Nys zijn doelgroep. Maar zelfs als kind, want voor kinderen is Jommeke geschreven en getekend, kon het mij nooit bekoren. Het was me te steriel, te braaf, te goody-two-shoes.





Maar was Jef Nys belangrijk voor de Vlaamse strip? Ja. Onontbeerlijk. Men spreekt soms wel eens van de Grote Drie: Willy Vandersteen, Marc Sleen en Jef Nys. Soms spreekt men ook van de Grote Vier en haalt men er Merho bij, maar met alle respect voor de man, Merho hoort voor mij bij een latere generatie.




(eerste keer dat Jommeke verschijnt in publicatie)


Nys werd al gauw, door zijn kerkelijk gemoraliseer, versleten als de halve pastoor in de Vlaamse stripwereld. Was Jef Nys dan ook werkelijk een halve pastoor? Lang geloofde ook ik dat, tot ik recent op een lezing Geert De Weyer (o.a. striprecensent voor De Morgen) het volgende verhaal hoorde vertellen.





Toen De Weyer Nys ging interviewen, wou De Weyer dat vooroordeel van halve pastoor ontkrachten, en vroeg hem naar hoe hij tegenover de Pommekes staat.
(Pommeke, auteur onbekend)

Voor wie het nog niet wist: Pommeke was een parodie op Jommeke, een slecht getekende porno-parodie, die verkocht werd in de Libidos-erotheken.

Stripverkopers hoorden al gauw dat hun klanten op zoek waren naar die albums en sloegen een voorraad Pommekes in. Een onaandachtige moeder of vader moet zo'n Pommeke voor de kinderen gekocht hebbebn, en de bal ging aan het rollen. Nys trok naar de rechtbank en kreeg gelijk. De stock van Pommeke werd integraal in beslag genomen, en de mythe wil dat Nys die stock bezit (er werd zelfs gefluisterd dat hij er soms zo een stuk of twee door de versnipperaar haalde).

Blijkt nu dat Nys die strips soms cadeau deed, aan familieleden en vrienden. Dat hij die strips wel grappig vond, maar dat hij zijn jeugdig publiek in bescherming wou nemen. En of De Weyer er misschien eentje wou? Verbaasd antwoorde De Weyer "Ja" en vroeg zelfs (faut-le-faire) of hij de strip wou signeren. Nys nam kloek een pen ter hand, zweefde even boven het papier, aarzelde en sprak; "Ik kan toch moeilijk iets signeren dat niet van mijn hand is?"

Je kan zeggen dat De Weyer, die zelf wél een Jommekes-fan is, mij Nys met een ander paar ogen deed bekijken.


Er is wel meer over de man dat ik niet wist, blijkbaar heeft hij in zijn jonge jaren gewerkt voor het Pallieterke.


En heeft hij ooit nog gesolliciteerd bij Walt Disney, hieronder vindt u het antwoord van de Disney studio.





De man heeft veel gedaan voor de Vlaamse strip; en daar kunnen we hem alleen maar dankbaar voor zijn. Hij was een van de "Founding Fathers" van onze Vlaamse stripindustrie, en dat verdient respect. Moge hij rusten in vrede.

PS en erratum: Bob De Moor ben ik helaas vergeten te vermelden als 1 van de grote drie. De Grote Drie zijn dus: De Moor, Vandersteen en Sleen. Nys werd echter altijd opzijgeschoven. Doordat De Moor minder bekend geraakte, door de erosie van de tijd vermeldt men soms dus zoals ik foutief deed Sleen, Vandersteen en Nys als de grote drie. Voor mij zijn het dus de Grote Vier.

Voor dit artikel heb ik gebruik gemaakt van gegevens die ik vond o.a. op deze blog: http://www.sparehed.com/tag/jef-nys/ die zijn illustraties haalde uit: ‘Jef Nys, Ongekend Veelzijdig’ , Mezzanine, 2005 – illustrations © Jef Nys

Folders

U wist het al langer, ik ben verslingerd aan strips. Maar hoe diep die fascinatie ging bleek maar eens te maar toen ik op vakantie was, meerbepaald in Vaison-la-Romaine.

Ergens tussen de lavendelvelden en de middeleeuwse dorpen pikte ik Le Mensuel op, bladerde er even vluchtig in, en zag dit:

De plaatselijke Photoshopper had misschien de redacteur van Le Mensuel liggen, maar mij niet. "Kijk! Horny Biker Slut!" riep ik door de plaatselijke wijnhandel.

En nu geef ik u de bewijzen; niet alleen heb ik deze in mijn collectie (don't ask), even op het net zoeken leverde DIT op: http://www.asshysteria.com/hbsfrench.html (zoals u al aan de link kan zien, niet voor min 18jarigen ).

Ik spendeer veel te veel tijd in vorte stripkes, blijkt dus. Want als je aan 1 prentje een obscuur pornopersonage herkent...

En als bonus vond ik deze ongein in de mei-juni-juli catalogus van Silvester (die verder uitstekende uitgaven verzorgt):

(Net onder de titel Artica) Leest niemand dat dan na?

Overzicht aankopen juni-juli

Zwart Gat van Charles Burns is moeilijk in enkele woorden samen te vatten. Aan de oppervlakte kunnen we spreken van een soortement horror-verhaal over een vreemdsoortige soa die mutaties veroorzaakt onder een groep jongeren ergens pakweg midden de jaren zeventig in een klein stadje in de US. Tegerlijkertijd is het ook een analyse van de vervreemding die de meeste pubers meemaakt bij het opgroeien. De ontluikende seksualiteit, de persoonlijkheid die zich ontwikkelt, de angsten en neurosen, de hele santeboetiek, het heeft er allemaal mee te maken. Wat ik er zo goed aan vind, is dat er nergens pasklare antwoorden in gegeven worden. Je zoekt het zelf maar uit. Mooie uitgave, goed boek.

Deze strips kocht ik op de rommelmarkt te Welle, niet wetende dat die zo enorm was. Volgend jaar trek ik hiervoor meer tijd uit, zeker weten. Ook kocht ik daar een prachtige poster, opgesteld uit allerlei covers van Dupuis, die een mozaiekfoto van Robbedoes vormt. Die krijgt een ereplaatsje in mijn bib als ze af is. Ook kocht ik een Slaine die ik al had! Gelukkig wou Patrick, de brave man die deze winkel uitbaat hem wel terugkopen.

Nu ik daar toch was, kon ik direct de prachtige verzamelbundel "New York, mi amor" meenemen die ik daar besteld had. € 15 is écht geen geld, zeker als je weet dat dit kleinood haast 100 pagina's telt en verschillende extra teksten bevat bovenop de drie strips die erin gebundeld zijn.

Deze onverholen hulde aan Asterix en Obelix doet Asterix en de Olympische spelen nog eens dunnetjes over en bevestigt zijn status als blijver in de boekenkast. De reeks, die eigenlijk een spin-off is van Lanfeust van Troy zou deze best wel eens kunnen kloppen qua voorliefde.

Deze tweedehandse Matena kreeg ik er gratis bij, omdat ik zo'n goede klant ben. "De teloorgang van de oude Knudde" werd onlangs door de Nederlandse grootmeester herwerkt en apart uitgegeven, maar deze versie is stukken beter. Groter, leesbaarder, en completer, want vergezeld van de andere, compleet door Matena uit de duim gezogen vertellingen van A. den Dooier, alsook de geheel fictieve briefwisseling tussen beide heren. Vaak nog te vinden in de tweedehands zaken en De Slegte. Doe jezelf een plezier en koop hem.

Ook nog gevonden in De Slegte voor een minuscuul muntje, en ach, het is wel snoezig. Niks wereldschokkends, maar gewoon leuke prentjes, en leuke verhaaltjes en grapjes.




Er was nog een derde strip besteld bij P'trick , maar er was een vergissing gebeurd, en vandaar moest ik terug naar de winkel. Toen ik daar was, kon ik het me niet laten en nam ik deze Baudoin mee. Zijn "Braakland" is een soort kruising tussen dagboek, schetsboek en graphic novel. Alleszins is het een zeer persoonlijk werk over liefde of over het onvermogen om die liefde te beleven. Klasse.



Ook zeer persoonlijk, deze drie schetsboeken van Art Spiegelman, de man die ons de gruwelen van de Holocaust diets maakte met muisjes in "Maus" geeft hier een zeldzame kijk in drie schetsboeken onder de naam "Be a nose". En alwaar men bij Crumb steeds vloekt, en naar de pagina tuurt en uitschreeuwt: "Verdomme! Hoe doet hij dat toch?! Dat kan ik nooit!" is het geruststellend te zien dat zelfs Spiegelman ook eens prutst. Hij maakt mooie dingen, maar verbergt de fouten niet, en dat strekt hem tot eer.

Van recepties en boeken

Het was mijn goede collega François' pensioneringsreceptie, en we hebben daar misschien een klein glaasje teveel achterover gekiept, maar toch wil ik u de laatste aanwinsten niet onthouden:

Eerst een klein tussendoortje van onze goede vriend Boucq; die ons reeds deed huiveren van spanning met Bouncer en gieren van het lachen met Lao Tse, het filosofische varken; Rock Mastard, met de onnavolgbare Free Vandermugghe : Gestapo in het nauw:


Van uitgeverij Sherpa kon ik genieten van een Muñoz + een Sherpa Select (gelimiteerde oplage: 500 exemplaren) er gratis bij, dus dat was gemakkelijk gedecideerd. De Muñoz stak met kop en schouders uit boven de Sherpa Select, maar die was ook niet slecht.

En dan nag 5 Nicky Saxx-en erbij, die ik helaas, wegens ontbrekende nummering, in de verkeerde volgorde las, maar dat gaf helemaal niet, want Nicky Saxx is vergevend van natuur. Waardoor de Nicky Saxx collectie volledig is.

Hoeveeel dat mij gekost heeft? Nog net geen € 20. Net niet, dankzij de kortingen van de Striep. Waarvoor dank. Waardoor ik in total 666 strips heb. Moehahahahaaaa!

overzicht aankopen mei/begin juni 2009

Van 2 van mijn favoriete Nederlandse striptekenaars kon ik een heleboel strips scoren bij de Slegte. Hein de Kort en Eric Schreurs doen hier niks nieuws onder de zon, maar bevestigen met ongelooflijk amusante en gore strips. Plus een ,helaas niet volledig, curiosum, een wenskaartenspecial.

Als Schreurs en De Kort wild om zich heen schoppende punkers zijn, dan is Matena de stille singer-songwriter die met neuzelende stem en spaarzame noten (denk Bob Dylan) even belangrijke muziek maakt. De spaarzame lijnen vormen prachtige composities, en al zijn de verhaallijnen soms wat aan de magere kant (we hebben al zottere science-fiction gelezen, dankuwel) krijgen ze een speciaal plekje in de collectie. Alletwee in hardcover, alletwee tweedehands, alletwee zeer aangenaam om te lezen. De tweede kreeg ik zelfs gratis in de Koeritza.

Als jonge snaak had ik welgeteld één strip van Robbedoes en Kwabbernoot. "De zwarte hoeden" was dat. Door de jaren is die strip verdwenen uit mijn handen, maar af en toe werp ik nog eens een blik in dat universum waar alles draait rond die rossen. Er is sinds enkele jaren een aparte reeks, namelijk de verhalen van Robbedoes en Kwabbernoot waarin auteurs en tekenaars van verscheidene plumage uitgenodigd worden om een album te maken rond deze fameuze portier en zijn copain de journalist.

Rond "Piccolo in Veldgroen" was al heel wat te doen, de cover werd verboden in Duitsland, wegens, o jee, een swastika op de cover, het gehele verhaal diende al vroeg herschreven te worden, wegens het feit dat Emile Bravo met "Dagboek van een fantast" al over de jaren dertig aan het schrijven was, enfin... men zou haast vergeten dat het een prachtig geschreven en getekende strip is. Sappig, eerlijk, spannend, en de wonderen zijn de wereld nog niet uit, Kwabbernoot gaat van bil.

Een nieuw volume in de Kuifje reeks, en een die me enorm aansprak. Als de rest van hetzelfde niveau is, laat maar komen.

Een schoolvoorbeeld van hoe een goede tekenaar nog geen goede striptekenaar maakt. Alles is haast perfect getekend in deze strip, maar er is haast geen verband tussen de opeenvolgende beelden. Uitstekende tekenaar, mislukte strip. Opnieuw tweedehands uit de Slegte.
Terwijl deel 7 uit de reeks Lanfeust van de sterren alles in zich verenigde wat er fout loopt met deze reeks (teveel personages, teveel plotwendingen, teveel technisch gezever genre "We moeten de proto-zoatische fotonreactoren beïnvloeden met magma-water-volleybal-afstandsbediening-sappen van de plantengordel Urble 728-Xyz", te weinig ruimte voor humor,...) redt deel 8 nipt de reeks. Hiermee is de cyclus afgelopen, en keert Lanfeust samen met Hebus (die potverdorie al lang niemand meer heeft opgevreten of doodgeslagen) terug naar Troy. It's about bloody time.

Mijn zus won deze op een tombola en gaf hem aan mij. In teressant is het op zijn minst wel te noemen, deze graphic novel adaptatie van een, zover ik het begrepen heb, Afrikaanse fabel. Duidelijk zwaar geïnspireerd door Afrikaanse kunst heeft hij zijn momenten, waarbij alles perfect samen valt, maar meestal heb ik het gevoel dat de tekenaar te hard probeert zijn voorbeelden te benaderen. Ik kan me vergissen. De laatste pagina's lijken ook gehaast, alsof er teveel in te weinig pagina's moet verteld worden. De cliffhanger werkt wel, ik ben benieuwd naar wat er komen gaat, doch ik ben niet overtuigd om me het tweede deel aan te schaffen.

Het bewijs dat ik twee keer moet nadenken alvorens iets te bestellen. 90 per cent van de gags die hier instaan, had ik al. Ik geloof dat ik nu, op 1 of 2 verloren gags na alles van Calvin and Hobbes (ofte Casper en Hobbes) heb. Dus ik mag gerust stoppen met ze te kopen. Ze blijven wel overeind, en wie ze nog niet kent (bestaan zo'n mensen nog?) moet daar dringend iets aan veranderen.

Bone 3 "In het oog van de storm" is exact het tegendeel van wat de titel doet vermoeden. Geen doodse kalmte hier, maar avontuur, spanning, en achtervolgingen. Een absoluut meesterwerk, dat me reikhalzend doet uitkijken naar things to come.