Marcel de cel

Soms heb je al eens een dag dat je een goed idee hebt. Gisteren was het zo'n dag. Vind hem zelf een van de betere die ik al gemaakt heb. Eerst ging het "Aristide de mononucleïde" heten, maar Marcel is korter en beter.

Meanwhile, in a small Irish village

Het is weer van dat...

Ik heb weer eens strips gekocht. De oorlog van de Sambers is zo'n stripreeks die moeilijk in enkele woorden te beschrijven is. In duistere kleuren toongezet, enkel sienna en rood gebruikend als accentkleur, terwijl de rest in somber grijze schaduwen gebukt gaat vertelt men hier over een generatieoverspannende obsessie die een gehele famile verscheurt. Een serieuze strip, mijnheer. Hier geen aliens met intergalactische raketten of cowboys die op postkoetsen springen, of condooms die piemels afbijten in groezelige hotelkamertjes, mijnheer. Wel blote madammen, toegegeven, maar heel serieuze blote madammen, ah ja, mijnheer. Sombere blote madammen, mijnheer! De betere strip! Ik moet wel dringend de eerdere delen herlezen, want de plot ben ik onderweg ergens kwijtgespeeld. Dit is dus het tweede deel dat door Jean Bastide en Vincent Mézil getekend werd, nadat Griffo de bemoeienissen van Yslaire beu was. Van die samenwerking kwam helaas geen strip voort. Zoals steeds een bloedmooie cover.

Bone kende ik enkel en alleen van reputatie. Een zeer goede reputatie, dat wel. Aangeprijsd door iedereen die het las (waaronder Matt Groening als ik de achterflap mag geloven). En nu is 'ie ook in het Nederlands te verkrijgen, in een handig formaat, hardcover, met een leuke rug die uiteindelijk een volledige prent zal vormen. Boekenfetisjisme noemen we dat. En onweerstaanbaar. Daarbovenop is het ook nog eens een enorm zwierig getekend grappig relaas, dat me al doet uitkijken naar het volgende deel. Een meesterwerk van Jeff Smith die niet voor niets meer Eisners en Harveys won dan u en ik er kunnen eten.
Van uitgeverij veranderd, en dus ook van formaat; Legende 3: de grote klopjacht, van Swolfs. Hier wordt in de dorpen gebrandschat, geplunderd, geroofd, verkracht en vermoord en in de kastelen geplot, gekondeld, plannen gesmeed en allianties verbroken. En er wordt met de kasteelvrouwe gekeesd. Maar dat hebt u niet van mij. Goed getekend.

Leuk. Niet meer, niet minder, Kids van Troy: 1. Platte humor. De vlag dekt de lading perfect. Pis- en kakgrapjes uit de jeugd van Lanfeust. Mooie aanvulling bij mijn steeds verder uitdeinend Troy universum.

En dan nog een strip. Voor Kathleen. Want hoe fijn getekend hij ook moge zijn, de reeks Djinn spreekt me niet aan. Te veel etherisch geneuzel. Wel genoeg blote madammen. Dat dan weer wel.

Helaas

Geen cartoon dit weekend, wegens het huwelijk van mijn zus, An. Je kan het gelukkige paar feliciteren in de comments. Proficiat An en Kristof!

Hey rugridder!

Strips! Strips zeg ik u!

Het vrouwtje was voor mij naar de stripwinkel gegaan, en wat had het schoon en lief vrouwke mee voor mij? Strips! Jaja, strips. En dewelke hoor ik u daar vragen? Hewel, de volgende. En heeft zij die zelf gekozen? Neen, die had ik besteld. En waart gij dan blij met uw strips? Ja, en zwijgt nu, dat ik u kan vertellen over al dat schoons terwijl buiten de sneeuw valt en binnen het haardvuur knettert.

De Klaagzang van de verloren gewesten, deel 5, of deel 2 in de nieuwe cyclus, het hang ervan af hoe je het bekijkt. Niet in het minst door het succes van 'Murena' kon Delaby dit langverwachte vervolg pas nu opleveren. Schoon getekend, versta geen bal van de plot, daarvoor moet ik opnieuw de voorgaande delen herlezen, maar het drukt de pret niet. Wel een dikke vergissing op de achterflap alwaar Rosinski alsnog vermeld staat als tekenaar van de tweede cyclus, wijl hij enkel de eerste (met succes!) pende.
Hij tekende wel de nieuwste Thorgal. Hoewel, tekenen is een beetje verkeerd gekozen hier, want we zien, onder andere onder invloed van "de wraak van graaf Skarbek" opnieuw gemengde technieken. Gouaches, inktpennen en het nederigste van alle tekenspullen: een eenvoudig kleurpotlood. Enkele opmerkingen echter;
1. Op het einde van het verhaal ging Thorgal dan toch weer op avontuur, is die man niet met welverdiend pensioen?
2. Na het openen van de poort naar de godenwereld komt Jolan ten val. Waarom? Nergens wordt dit verklaard. Heeft hij plots last van de vallende ziekte? Laat ons hopen van niet.
3. Na uitvoerig benadrukt te hebben in het vorige deel dat slechts 1 persoon van de groep van de vorige strip ging toegelaten worden tot het kasteel, wordt hier benadrukt dat dat maar misleiding was, en dat alsnog iedereen mag meedoen. Hoe zit dat, Sente? Dat ruikt naar een Marc Sleen ingreep, zeg dat ik het u gezegd heb. (Marc Sleen ingreep: van pakweg negen naar zeven opdrachten gaan omdat er niet genoeg plaats is in de strip. Charmant, doch amateuristisch)


Long John Silver! Aaaaaaah, het is geleden van toen we nog een piepstemmetje hadden en geen okselhaar dat we nog zo genoten hebben van een piratenstrip. Roodbaard was het toen, Long John Silver is het nu. Aaarrrr! Kielhalen! Rum! Schatten! Arrrrr! Shiver me timbers, matey! Schip ahoy! We waren weer even zeven jaar. Prachtig getekend, fantastische sfeer. Een must-have, deze reeks.

En uiteindelijk weer een stapje dichter bij het sluiten van de kloof tussen de frans- en nederlandstalige edities van deze twee topreeksen: Trollen van Troy en Lanfeust van de sterren. Lanfeust wordt wel moeilijk te volgen de laatste tijd, de overdaad aan personages werkt soms verstikkend en het leestempo ligt zo verschroeiend hoog dat er haast geen plaats en ruimte meer is voor een karakteruitdieping. Bon, het is nog altijd stukken beter dan Kiekeboe.

Een beeteken honger...

No rest for the wicked

Je bent niet af en toe verzamelaar, je bent het "24/7" zoals ze het over de plas zeggen. Dat geldt dus ook voor 'jours troelie', en aldus sprokkelde ik in een niet chronologische volgorde het volgende recentelijk bijeen:

Op de Facts meegepakt: Beeldstorm 8. Gratis. Zou er ook niks voor betaald hebben, maar 'for the sake of completeness' toegevoegd aan de catacomben. Lelijk, plat, gemakkelijk, en dat verkocht als de strip nieuwe stijl, als zou vakmanschap een lelijk woord zijn. Jakkes. Maar gratis. GRRRRRRRaaaaaaaatis! (En neemt och god, och here, 0.2 cm in op de plank, dus wat zou het deren.)

En dan plots, op dezelfde dag, twee Liberatores, alletwee in de afprijsbakken, alwaar ze zeker niet thuishoren, maar dat heeft u niet van mij. "Ranxerox a New York" is dan wel en français, maar we werken nu ook al vijf jaar in Brussel, alwaar geen hond Nederlands spreekt, dus dat viel wel mee. Hij is ook in een pocket formaat, maar mijn kleine teen vertelt me dat ik nog lang kan zoeken naar een mijn volgende Liberatore.


Rechtstreeks uit de teletijdsmachine van professor Barabas kwam dit pareltje geduikeld. Er nam namelijk een voorhistorisch exemplaar van de bibliothecari'i afscheid van de beschutte werkplaats waar ik werk; en die leegde zijn schuiven en verdeelde de inhoud onder mijn collega's ,waarvan er eentje de tegenwoordigheid van geest had om dit voor mij opzij te houden, uit het gezegende jaar 1968:

Bedankt, Elke!

Lang verwacht, de nieuwe Lanfeust, met wat voor de ene een prachtige cover is, en voor de andere heiligschennis:

Zoals steeds, gekocht in de Koeritza.

En dan was er ook die keer dat ik te vroeg in het station was, en deze zag liggen.
Het toeval wil dat ik met de tekenaar ooit nog in een grijs verleden enkele schoolbanken heb gedeeld, dus wou ik zien wat Steve tegenwoordig deed.

En dan het topstuk: 2 hardcovers in een verzamelbox, Silence, door grootmeester Comès. Onlangs nog verkozen tot 8ste beste Belgische strip. Voor een luttele vijf euro op Kapaza. Je moet gewoon je ogen openhouden voor dat soort koopjes. Lees er ook hier over.

En gewoonweg omdat ik jullie allen zo sympathiek vind, gooi ik er een prentje bij, uit die befaamde Silence.

Uit het grote geschiedenisboek

Bedankt,

Imke, voor de inspiratie voor deze cartoon!

De tekenaar spreekt.

De laatste tijd voelt het up to date houden van deze blog meer aan als een verplichting dan een hobby.
Aan de ene kant is het goed een deadline te hebben, mezelf zodoende verplichten bezig te blijven, anderzijds voelt het niet zo lekker meer. Ik ben moe. Creatief moe.
Heb ik überhaupt wel zoveel te vertellen dat ik al deze breedbandruimte dien in te nemen? Ben ik wel zo goed dat ik al mijn krabbels, waar ik steeds meer de fouten en de lelijke kanten van zie, in uw gezicht dien te wrijven? Heeft het allemaal wel zin? Waar wil ik heen met dit geneuzel en gezaag? Is het het vallen van de bladeren, een najaarsdepressie?
Het is al heel lang geleden dat ik zelf nog kon lachen met een van mijn cartoons, er zelf enthousiast over ben geweest, mezelf verbaasd heb.
Ach, het zal wel overwaaien. Volgende week een extra lelijke en domme cartoon. U weze gewaarschuwd. Ik zou ze direct in Beeldstorm kunnen plaatsen, verdekke.

En het blijft Stormen daarbuiten...

Beste kinderen van de bloggeneratie, ik heb jullie verzuimd te vertellen dat Storm ook door een tweede team verdergezet wordt, namelijk Ritstier en Oosterveer. Er wordt in stripland nogal wat geheimzinnig gedaan over die nieuwe Storm-samenwerking, en stripliefhebbers zijn vaak een bende oude viswijven die elke roddel opblazen en doorschuiven als waarheid. Dus voorzichtigheid is geboden bij het overnemen van nieuws.

Maar er zijn ook betrouwbaarder bronnen, zoals David Steenhuyse die in deze bespreking het volgende liet optekenen:

"De twee auteurs hebben als volgend gezamenlijk project een nieuw verhaal van Storm. In Oosterveer hebben wij het volste vertrouwen, maar is Ritstier wel de juiste keuze? Hoeveel sterker zou Oosterveer scoren als-ie voor de verandering eens gekoppeld wordt aan een andere scenarist? Wij vragen ons dat wel eens af. Er werd ons gelukkig verzekerd dat het verhaal van Ritstier na een zeer kritische lezing van een oerdegelijke, Storm-waardige kwaliteit is. Alle betrokken partijen zien het volledig zitten. Dat komt dus wel goed. "

Bon, we zien wel als het zover is.

Waarom gaat Lebbercherrie zo graag naar FACTS?

Vorige zondag ben ik dus in het gezelschap van mijn oudste zoon naar FACTS 2008 geweest. Vooral voor Romano Molenaar, maar ook een beetje om mensen te kijken. FACTS is namelijk uniek. Nergens in België lopen er zoveel mensen rond verkleed als hun favoriete personage uit strip, film of boek als op de FACTS. Dat heet cosplay. Het is maar dat u het weet. En hoewel ik respect heb voor de tijd en moeite die deze mensen zich getroosten, de beweegreden ontgaat me compleet (en voor die twee euro korting op je ingangsticket moet je het ook niet doen) en in sommige gevallen is het resultaat niet echt je dat. Maar je moet het ooit eens gezien hebben.


Facts is echter wel redelijk duur aan het worden. 2 maal € 9 gewoon om binnen te mogen. Als je maar voor 1 persoon komt is dat nogal aan de dure kant. En hun broodjes zijn ook schandelijk duur en petieterig klein. Bon, het is maar dat u het weet.


Eenmaal binnen bleek de rij wachtenden voor Molenaar nogal mee te vallen; een stuk of vier mensen was al geduldig aan het wachten. Maar Molenaar nam er wel zijn tijd voor, en dat strekt hem tot eer.



Romano is zoals jullie wel al weten (ahem) de nieuwe tekenaar van de stripreeks Storm. Een reeks die ik al volg sinds ik een kleine jongen ben, en die getekend werd door de grote Don Lawrence. Na diens overlijden volgde er een lange zoektocht naar een waardige opvolger. U kan begrijpen dat ik dat met een beetje angst aankeek. Zou de opvolger de taak aankunnen? Gaat men Storm niet compleet re-vampen? Allemaal vragen die, gelukkigerwijs compleet onterecht bleken. Molenaar drukt zijn eigen stempel op de strip, maar houdt de geest van Pandarve (de planeet waar alles zich afspeelt) springlevend. (zie ook mijn bespreking)
Dat vertelde ik Molenaar en hij bleek oprecht blij met hetgeen ik hem te vertellen had. Met plezier signeerde hij dan ook mijn strip. Graag had ik ook nog een originele geinkte tekening gekocht van hem, maar kon er mij niet toe brengen daar € 30 voor neer te tellen, het is crisis voor iedereen.
Molenaar bleek nadien ook enthousiast over de FACTS, zoals je hier ook kan lezen op zijn site, en in een antwoord op een bedankberichtje dat ik hem stuurde.

Een bezoek aan FACTS is ook nooit compleet zonder eens bij Lectrr langs te gaan. Onze allersympathiekste Steven verkocht mij zijn Hara Kiwi 4, signeerde het en tekende er een blote vrouw in. The usual. We hadden het even over Wormtroopers, en hij liet me verstaan dat er misschien nog plannen waren voor iets albumsvullends, maar dat Wormtroopers nooit verder gezet zal worden. Het zij zo.

Dus, hoe was FACTS? Bwa, druk. Gaat Lebbercherrie terug? Als de affiche mij aanstaat. Gaat u mee? Laat het me weten.

Aanwinsten september 2008

Gekocht op Facts, Hara Kiwi 4, door Lectrr.

Dankzij de bon in De Morgen heb ik deze nu ook in HC: Pin-up: 1. Remember Harbor
Kan en mag niet ontbreken in mijn collectie: Boerke 4, door Pieter De Poortere.
Leuke reeks: Ythaq, en dit is deel 5, De Laatste Toevlucht, waarin het allemaal nog wat ingewikkelder wordt, maar waar er andere dingen duidelijker worden. Begrijpt u? Neen? Lees het dan eens, het doet wonderen.

Gevonden in De Slegte van Brussel, beschadigd, overprijsd, vergeten in de bakken: 1984. Na een korte onderhandeling de prijs gevoelig verlaagd en meegenomen. Buiten de zéér irritante d-t fouten lekkere lectuur.
Twee eerste drukken in HC van Dick Matena voor een peulschil. Hier met die hap. Science Fiction met een hoek af, zo hebben we het graag in Chateau Lebbercherrie.

Blote wijven, daar kijken we ook graag naar, dat is waar. Kan me niet van de indruk ontdoen dat de reeks wat aan het doodbloeden is.

Pontiac Review, wat een ontdekking! Kocht zowaar tweedehands de delen 3, 4, 5 en 7. Als u de rest heeft en verkoopt, hier daar mee. Serieus fantastische tekenaar, die Peter Pontiac



En dan nog omdat er nog wat kleingeld rondslingerde in de bodem van de schuif, deel 3 van een zeer ontroerende stripreeks: Peter Pan, De Storm.

So, yeah, I'm a grumpy sonofabitch.

Forever young!

Be prepared

# 8