Money, it's a crime...

Wat koopt een mens tegenwoordig nog voor € 20? Of beter gezegd, voor € 20.94? Verrassend veel, zo blijkt. Toch als je naar de beste stripwinkel ter wereld gaat.

Zo koop je daar 2 nagelnieuwe strips, namelijk Sam 9 (eindelijk een eerste druk Sam in de collectie!)

een nieuwe Konvooi,

en dankzij hun uitstekende keuze tweedehandsstrips een in perfecte staat verkerende Nicky Saxx (en dan nog in eerste druk!)

en twee Dixie Roads (ook in perfecte staat EN in eerste druk!). Hierdoor heb ik drie van de vier Dixie Roads in eerste druk. Which is nice.

én als bonus een Biebel die betere tijden gezien heeft (een herdruk met een gekreukte pagina die me niet was opgevallen bij aankoop, wat schade aan de kaft). Maar wegens het anarchistische karakter van de reeks verhoogt dit enkel de charme.

En wat koop je tegenwoordig in het veilinghuis Drouot in Parijs op een grote stripveiling? Een olieverfschilderij door Rosinski van Thorgal met een geschatte waarde van, hou u vast: 45.000 euro! En hoe ziet een olieverfschilderij van € 45.000 er uit? Zo ziet een olieverfschilderij van € 45.000 er uit:

....€ 45.000! Ik ben er nog niet goed van...

Alzheimer

Deze cartoon is ter ere van alle motorrijders, of ze nu Alzheimer hebben of niet, of gewoonweg vergeetachtig zijn. (He Jörgen?)

Deze cartoon is deze ochtend snel snel ingekleurd en afgewerkt, wegens huiselijke drukte.

Bon, dan ga ik nu ontbijten.

Silly Shit # 2

Such a small budget, so many comics!

• Konvooi 8: De Menselijke Natuur (Philippe Buchet + Jean David Morvan) > Net nu deel 10 met de nodige luister (een uitgave met dvd) is verschenen in het Frans dicht Arboris wat nauwer het gat met de vertaling van deel 8. In dit deel heeft Nävis het moeilijk. De begrafenis van haar vriend Mackel-loos grijpt haar zwaar aan en het kost haar duidelijk moeite niet in huilen uit te barsten. Vanaf de plechtigheid hult ze ze zich in stilzwijgen, maar iedereen voelt dat ze ergens op zit te broeden. De magister waarschuwt haar geen dingen te doen die tegen de wet ingaan, maar zelfs hij krijgt geen antwoord. Na een korte verdwijning besluit Nävis haar plan kenbaar te maken: zij wil haar eigen ras opzoeken in de hoop dat de daar vreedzaam en zonder dood en verderf zal kunnen leven. Haar vrienden Bobo en Snivel besluiten haar te vergezellen op een reis waarvan de afloop onzeker zal zijn.

• De Heldendaden van Poison Ivy 2: Vliegende Tijgerinnen (Philippe Berthet + Yann) > Verkleed als nonnen maken we in het gezelschap van de WOW-vrouwen (eigenlijk een soort X-Men) een stukje van de Tweede Wereldoorlog in de Pacific mee. Yann lardeert het verhaal met knipoogjes naar de geschiedenis, fillms en andere strips, bijvoorbeeld naar Sonny Tuckson uit Buck Danny. Geestig.

• Sam 9: Dubbel en Dwars (Jan Bosschaert + Marc Legendre) > Wat hebben we hier naar uitgekeken! Sam 8 verscheen in 1999. De jaren daarna werd het idee geopperd om Sam eventueel verder te zetten door een andere tekenaar omdat Jan Bosschaert er sowieso toch geen tijd voor had. Toen kon er nog geëxperimenteerd worden in het ondertussen opgeheven Suske & Wiske weekblad. Dirk Michiels probeerde het verdienstelijk met het kortverhaal Romantiek op het Water. Lees er meer over in dit interview uit 2005 van Peter D'Herdt met Marc Legendre. Maar niets gaat boven het origineel van Bosschaert. Enn u is het zover. In de garage en het leventje van Sam is er weinig veranderd. Daar komt verandering in met de komst van rallyrijder Rob Haaks, een oude vriend van Sams baas. Hij roept hulp in voor zijn volgende rally en dat klinkt als vroemvroem-muziek in Sams oren. Maar er is een addertje onder het gras in de fraaie gedaante van Annemoon Kwikstaart, Robs co-pilote, blond, volgens het cliché ook dom en een professioneel lingeriemodel. Zij is zowat de levende tegenstelling van Sam. Liever zit zij naast Rob tijdens de race om aan de actie deel te nemen. Komt daarbij dat Annemoon geen band van een stuurwiel kan onderscheiden en niet houdt van modderspatten op haar kledij. Gaandeweg zullen de dames nochtans ontdekken dat ze meer gemeen hebben dan je op het eerste zicht zou denken... Op deel 10 zal je minder lang moeten wachten. In april verschijnt namelijk Aan de Grond waarover je meer kan lezen op deze nieuwspagina.

• Ythaq 3: Het Geluid van de Sterren (Adrien Floch + Christophe Arleston) (HC) > HC-versie in beperkte — en snel uitverkochte! — oplage. De softcovereditie verschijnt binnenkort. Met dit derde deel schiet Uitgeverij L goed op om de achterstand met de Franse edities weg te werken. In juni 2007 verscheen deel 4 in het Frans. Ondertussen leren de ruimteschipbreukelingen de planeet Ythaq steeds beter kennen. Ze constateren dat de Galaxy-Jumper, die eeuwenlang onder een stad is begraven, nog gewoon kan starten. En 't wordt tijd ook, want de markgravin en de wrede, raadselachtige Dhokas heeft het op hen gemunt. Bovendien wordt duidelijk dat er nog meer schipbreukelingen zijn.

En dan vergeet ik er waarschijnlijk nog een paar, en dan zijn er ook nog de tweedehandse strips, en de reeksen die ik nog niet compleet heb... zucht. L'embarras du choix, zekerst?

Bron: de Striepclub

Muziek

Als je zoals ik je jeugd doorgebracht hebt in één van de duizenden kleine gemeentes die België rijk is, dan leer je het verenigingsleven redelijk goed kennen. De Chiro, de meisjesgidsen, de fanfare, de basketploeg, de turnkring, noem maar op. Allemaal verenigingen waar jonge meisjes lustig aan meedoen, en die dan, ook opnieuw typisch, elk jaar een fuif organiseren. Zo kan het dus dat een avontuurlijke jongeman de gehele houtblazerssectie van de plaatselijke fanfare afwerkt, waardoor uit onderlinge jaloezie die sectie het vertikt om nog tesamen te spelen, waardoor de fanfare zwaar in de problemen geraakt. Lachen! Enkel bij de damesvoetbalploeg pakte deze aanpak niet. Vreemd.

Herfst

Silly Shit Disclaimer and Silly Shit # 1

Silly Shit is a work of fiction. Nevertheless, it is strongly based on my own experiences in college. Some characters are based on real existing people, some are not. Some stories did happen, some didn't. Some happened in the exact same way as presented here. Some have been changed. I took the freedom to change stories, characters and dialogue to form a better plot. Some people will recognise themselves. Some will not. Some may recognise other people. If you do, good for you, but keep it to yourself. Silly Shit works on two levels. One is for those in the know, and one is for those who don't.

Some stories, storylines and people are ommitted from Silly Shit. True, some of them might be funny, but some of them are hurtful as well. Yes, during those three years I've been a lying sack of shit, at times. I lost some friends and I broke some hearts, at times. I have hurt people's feelings, at times, and some people didn't deserve that treatment, so I'm not about to add insult to injury. Just to be clear. You wouldn't want your ex-girlfriend ridiculing you on the internet together with a bunch of strangers, now would you?

Yes, the protagonist looks like me, talks like me, walks like me. It isn't me. It is a representation of myself as in how I tell this story. Remember, Silly Shit is a work of fiction. Silly Shit represents how I experienced the story, how I remember it. True, it might not be true 'an sich', and I can predict the chronology will be fucked up. That's because I have a really bad memory and because it has been derived from my own personal experience. Silly Shit is in English. Why? So it's more international. Silly Shit takes place in Belgium. Why? Because it happened there.

Silly Shit is succeptible to change. Silly Shit is my first webcomic, and I have absolutely no experience with such a large project.

Silly Shit is silly shit. It isn't necessarily funny, although I aim to, it's just .... silly. Silly Shit looks static and as if I cut and paste my characters on a different background every time. Silly Shit is just created that way. It saves me a lot of time, it makes sure you get your Silly Shit in time. Silly Shit will appear at random times. And remember, Silly Shit is a work of fiction.

Wist je...

dat deze cartoon oorspronkelijk geen titel had?
dat het testpubliek de noodzaak ervan duidelijk maakte?
dat er überhaupt een testpubliek is?
dat dat testpubliek mijn vrouwtje is?
dat in Aalst geen Sint Nicolaas langskomt?
dat in Aalst Sint-Maarten langskomt?
dat hij langskomt op 11 november?
dat 11 november volgende zondag is?
dat dat morgen is?
dat Lebbercherrie in Aalst woont?
dat Lebbercherrie twee zonen heeft?
dat deze zondag geheel in het teken staat van de hebzucht van deze twee zonen?
dat deze cartoon daarom een dag vroeger gepubliceerd wordt?
Ten wetjet na!

Stripbespreking: Ik, Jolan

Aandachtige lezers zullen het zich al afgevraagd hebben: "Waar blijft Lebber zijn bespreking van de nieuwe Thorgal?"

Wel, ik zou redenen kunnen geven, maar dan zou ik liegen. Ik ben gewoon lui geweest.

En de strip verdient dit niet. Thorgal lééft weer.

Van Hamme (de vorige scenarist) bleef maar wroeten in het stervende karkas van wat ooit een grootse reeks was, maar heeft uiteindelijk de fakkel doorgegeven aan Sente.

Nu moet het gezegd; Van Hamme hééft bewezen dat hij scenarios kan schrijven. Wie "Voorbij de schaduwen" (edit: De Schaduwen Voorbij) kan lezen zonder een krop in de keel te krijgen, heeft geen hart. Maar het scherp was van de snee, het vet was van de soep, het schaap was de preut af.

Rosinski kon het blijkbaar ook niet veel meer schelen, en dat zag men. Passie werd bandwerk, inspiratie werd vervangen door haastwerk.

Maar nu is Thorgal terug. Of beter gezegd; de reeks Thorgal is terug. Want het hoofdpersonage wordt nevenpersonage en Jolan, de zoon van, neemt de zware last van protagonist op de nog frêle schouders. Sente bewees reeds met "De wraak van Graaf Skarbek" dat hij uitstekend kan samenwerken met Rosinski en hier bevestigt hij.

Het scenario schopt kont, Rosinski tekent en schildert als vanouds op torenhoog niveau, en de reeks heeft de muffe schimmelgeur van eentje die op sterven na dood is ingeruild voor het lavendelaroma van grote verwachtingen.

Thorgal is dood, leve Thorgel!

Reality-soap

Het lijkt alsof alle zenders tegenwoordig niets anders uitzenden dan realitysoaps: het leven zoals het is in het kinderziekenhuis, het leven zoals het is op de luchthaven, het leven zoals het is in de Tupperwarefabriek, het leven zoals het is hier, het leven zoals het is daar, de Planckaerts, De Pfaffs, De Van Wantens, De Wellens, het houdt niet op. Alsof alles wat we uitscheiden, gepureerd wordt en er weer terug in wordt gepompt.

Als ik het leven zoals het is wil zien, dan heb ik geen voice-over nodig, noch een regisseur, noch product placement. Af en toe een vleugje ondertiteling sla ik niet af, but that's it.

Translation: Reality-soap; The Morgue

"It's fuckin' dead in here!"