Tid Con Fy, of een kijk in mijn warrig brein

Eentje uit de oude doos; toen mijn schrijfsels nog via e-mail de wereld rondgingen:



Beste medemensen, vaak kent u mij van op het werk, café, studie of gelijk welk ander domein. Mijn verstrooidheid en vergeetachtigheid is u vast al eens opgevallen. Het kan zijn dat ik een hele uitleg zit te doen over ingewikkelde zaken zoals politiek, vrouwen, brouwprocessen, spelling, om dan plots een fout van jewelste te maken, of geheel de draad kwijt te geraken.



Een van derecentste fouten was weer een kanjer van formaat. Ik noemde de inwoners vanNoorwegen 'Noorwegenezen'. Jaja. Wim 'ik-zet-de-puntjes-op-de-i' De Troyer. Vaak verlies ik papieren (hoe belangrijker hoe sneller) vergeet ik afspraken, benniet in staat telefoonnummers en data te onthouden, en je kan er vergif op innemen dat ik soms mijn eigen leeftijd vergeet en hem zit uit te rekenen als je er naar vraagt. Vaak heb ik hele kamers omgekeerd op zoek naar officiële documenten, belangrijke afspraken totaal genegeerd, en ben zelfs ooit mijn broek vergeten aan te doen alvorens de kleedkamer van desportzaal te verlaten. Telkens met rode koontjes. Ik heb dus wat men noemt een geheugen als een zeef. Volgens sommigen is dit te wijten aan mijn alcohol-inname, volgens anderen ligt het aan mijn dromerige natuur.



Aan de andere kant ben ik in staat om nutteloze weetjes feilloos op teslaan in mijn geheugen. Ik heb een archief van wel duizenden moppen, herinner mij de synopsis van honderden films en boeken, vaak soms zelfs gehele lappen dialoog, en dit zonder er enige moeite voor te doen. Geef mij een Sorcese-film, laat hem mij éénmaal zien, en ik kan hem je compleet navertellen, en kan zelfs vlotjes en voor negentig procent correctquoteren. Als kind hebben mijn ouders mij eens meegenomen naar een toneelstuk; en op de weg terug heb ik het hele stuk zonder fout nagespeeld; ik herinner mijn u zelfs nog enkele personage's en uitspraken. Het moet een hel geweest zijn, mij als kind hebben.



Het ergste geval van nutteloze informatie is echter wel het volgende. Herinnert u zich nog Fort Boyard? Toen dit vroeger op de toenmalige BRTwerd uitgezonden moet ik niet veel ouder geweest zijn als negen à tien jaar. De kandidaten van de allereerste aflevering moesten zich door een doolhof wurmen om een in zand geschreven boodschap te vinden alvorens deze werd weggespoeld. Daarna moesten ze nog iets met deze boodschap gaan aanvangen met kanonskogels op een veld van letters. Bon, "hoogst oninteressant" hoor ik u zeggen. Niet helemaal. Want nu, ongeveer zestien jaar later herinner ik mij nog exact wat er geschreven stond: TID CON FY. Erg he?



Het wordt dan nog erger als je met mij een spelletje Trivial Pursuitspeelt. Wie was koning van Spanje in 1632? Geen idee. Maar vraag me wie stunt-double was voor Martin Sheen in Apocalypse Now? Emilio Estevez. Een vraagje dat twee jaar gelden veilig is opgeborgen in mijn achterhoofd? Geen probleem, ik heb de mentale nota hier. Vaak word ik ervan beschuldigd de vraagjes en antwoorden van dit kennisspelletje uit het hoofd te leren. Helaas, pindakaas.



Het is vaak frustrerend voor mensen in mijn omgeving; ik ken denummerplaat van je ex haar wagen rats uit het hoofd, maar vergeet de naam van je huidige vriendin. Ik weet de naam en de cup-maat van die del die je ooit in 1995 in een zatte bui aan de toog van café "Het Ontbrekende Schaap" hebt binnengedaan, maar vergeet je huisnummer en de naam van je kinderen. Ik onthoud dat je Les Claypool de beste bassist van de hele wereld vindt, maar vergeet dat je kleurenblind bent. Ik onthoud waar je woont, maar waar je werkt kan ik me met de beste wil van de wereld niet herinneren. Ik weetwat we tegen elkaar zeiden de eerste keer dat we elkaar leerden kennen, maar vergeet waar we vorige week hebben gegeten. Ik herinner me exact wat we tegen elkaar vertelden in de bar van een jeugdherberg in London, maar vergeet steeds hoe je katten heten.



Mijn geheugen is half spons, half vergiet. Nuttige informatie moet al echt zestien keer door mijn cortex geramd worden eer er iets van blijft hangen, en dan schrijf ik het best nog eens op, op een papiertje dat dan ergens opgeborgen wordt waar ik het nooit meer zal vinden. Vertel mij één keer een mop over een leeuw, een konijn, een giraf en een gorilla, en verdomme, ik zal ze na twee jaar nog kennen.



Dus als u mij nog eens verdwaasd, verward en hopeloos verloren op straat ziet ronddwalen, neem mij bij de hand en leid mij huiswaarts, ik kan erecht niet aan doen. Ik zal u dan die mop van de gorilla, het konijn, de leeuw en de giraf vertellen.