
De wadde? De Thinking Blogger Award! Inderdaad, mijn honderdste post en ik word getagd. Weg met alle voorbereidingen, champagne en feestfanfares. Ernst!
Mijn goede vriend Occy legt het gehele concept uit op zijn site in het Engels:
, ik zal het dan even in het Nederlands (of wat daarvoor moet doorgaan) samenvatten: Noem vijf blogs die je doen denken, en geef het door. Dus als Jos zegt dat Piet, Pol, Frans, Carla en Suzanne hun blog hem doen nadenken, dan moeten zij dat ook doen. En de redenen vermelden, ah ja. Aangezien ik niet genoeg Bloggers ken, gebruik ik ook sites.
Dus hier gaan we:
Een heerlijk nostalgisch allegaartje, gelardeerd met vleugjes herinneringen en overgoten met een stevige saus van kitsch en camp. Doet me aan mijn jeugd denken.
Soms doen ze me denken: "Hoe doén ze het toch?" Soms doen ze me denken: "Zou ik niet beter mijn pen aan de haak hangen?" Affijn, ze doen me veel dingen denken, en over technieken, en over de zin of onzin om je talent proberen aan te scherpen als er véél getalenteerder schorremorrie rondloopt.
Patrick De Witte. Beroepsmopperaar met vlijmscherpe pen. Doet me denken, over zaken waar ik nog nooit eerder over had nagedacht. Meestal heeft hij dan nog gelijk ook. (bijv. in zijn post Stemmetjeeuus)
Stopt het overmatig tobben en denken.
Mijn maatje die geen enkele fuck geeft om meme's. Het siert hem. Hij doet me denken aan... Goh, aan Zimbob. En wafels en wilde bloesems. En tetten. Maar naar het schijnt doet alles me aan tetten denken.