Eerst en vooral kocht ik me een stapeltje Rode Ridders, omdat ze goedkoop waren, en omdat ik mijn oude al compleet leeggeplunderd heb (zie De Voze Ridder). Wat direct opvalt is dat de nieuwe tekenaar duidelijk met veel goeste aan het werk is gegaan. Moet ze nog lezen.
Van een geheel andere orde is deze "Oorlog van de Sambers: Hugo & Iris 3: winter 1831, de maan die kijkt" Helaas gaat het kind gebukt onder dit gedrocht van een titel, maar het ziet er wél adembenemend mooi uit. Het verhaalzit weer zo complex ineen dat ik weer alle voorgaande delen zal moeten herlezen om weer mee te zijn. (Mentale noot aan mezelf: strips die stambomen vermelden op hun achterflap omdat je anders niet mee kan, in het vervolg mijden.)
Eindelijk: de niewe Legende. Ook hier moet ik de voorgaande delen herlezen, want het is te lang geleden.
U weet dat ik een voorliefde heb voor koopjes. In de Slegte vond ik deze Marc Legendre, Wachten op een eiland, dat misschien niet het sterkste deel is uit zijn quasitrilogie, maar toch maar lekker goedkoop was.
Helemaal schandalig goedkoop was deze Pacush Blues; voor maar €3 mocht ik hem meenemen, eerste druk en in nieuwstaat. Pacush Blues is zo'n beetje mijn heilige graal, al zoek ik heel mijn leven, ik denk niet dat ik de hele reeks ooit compleet krijg. Maar een mens mag proberen.
Dan was er nog dit boekje. Een misverstandje tussen de stripwinkel en mij. Ik wou het inkijken alvorens te kopen, zij dachten dat ik hem wou bestellen. Nu, geen erg, hij is amusant. Maar nét dat tikkeltje te Nederlands om helemaal goed te zijn.
Ook ben ik nog naar Gent geweest, naar het boekenfestijn, en buiten enkele goede romans (waaronder The Hitchikers Gude to the galaxy in een uitgave om stikjaloers op te zijn) kocht ik deze 2 kleine beeldverhalen:
Eddie Campbell kent u natuurlijk nog van "From Hell"
En deze, The Lost colony door Grady Klein, is zelfs bij mij compleet onbekend. Ik waag het er maar eens op.
3 comments:
oorlog van de sambers zeker de moeite waard, lang getwijfeld of ik die zou kopen - naar tschijnt liet de tekenaar zich voor zijn kleurgebruik inspireren door Stendahls Le rouge et le noir, (maar zus MacMahon heeft 'em reeds dus is het gewoon wachten tot er een boom op haar hoofd valt ...)
De moederreeks, Samber (tout court) was al zeker de moeite waard, en inderdaad, kleurgebruik is donker en somber, met enkele roodtinten als steunkleur. Schept een enorm broeierige sfeer. Griffo heeft ook een aantal platen gemaakt voor oorlog van de Sambers, maar naar het schijnt zou Yslaire zich als een tiran gedragen, en vandaar gaf ie er de brui aan. Nu zijn het twee jonkies die het tekenen.
Bespreking: http://www.stripspeciaalzaak.be/62-B62-OorlogSambers3.htm
Post a Comment