A-whole-lotta-comics

Het jaar 2009 is voor Lebbercherrie het jaar dat de kaap van 600 strips genomen werd. Niet in het minst dankzij een kleine vlaag van koopwaanzin, verspreid over de Koeritza en de Hermelijn.


Nooit gedacht dat ik deze nog in nieuwstaat en in eerste druk ging vinden! Big Bunny, het deel 8 uit de reeks Pin-up. Toch leuk, zo een reeks opeenvolgende nummers te zien op de ruggen van je strips? Hiermee is de reeks Pin-up, een onverholen eerbetoon aan Milton Caniff, up to date.

Dick Matena heeft veel strips getekend, de ene al genialer dan de andere. Gewoon blindelings vertrouwend in zijn naam als kwaliteitslabel pikte ik van hem Het Web op uit de tweedehandsbakken. Heb hem nog niet gelezen, dus mijn oordeel moet ik u (voorlopig) schuldig blijven.De reeks Biebel is weer enkele aarzelende schuifelpasjes richting voltooiing geschoven, door deze twee aanwinsten waarvoor ik vooral voor Mafkees al een aardig prijsje mocht betalen. Wie ooit alle Biebels gekocht heeft toen ze uitkwamen, kan misschien uiteindelijk nog rijk worden. Het zal allessinds meer opbrengen dan Fortis-aandelen. U kan ze me ook schenken, dat spreekt voor zich.

Virus was dan aanzienlijk goedkoper, maar is dan ook veel recenter in uitgave.

Beide zijn tweedehands, beide zijn eerste druk, en beide zijn zéér, zéér gestoord. Lekker dus. Vooral de kaft van Mafkees is een van de grappigste die ik in lange tijd aanschouwd heb.

De enige Hara Kiwi die ik nog niet had vond ik in nieuwstaat; ik weet ook niet waarom ik hem nog niet had, maar er is zoveel dat ik niet weet. Wat zwarte materie is, bijvoorbeeld, of waar het woord Ponderosa vandaan komt, of wie de eierwekker heeft uitgevonden. Niet dat Lectrr hier per se de juiste antwoorden op heeft, maar het zouden toch interessante antwoorden zijn. Altijd goed, en altijd lachen.

Gedaan met lachen, ruim baan voor Crumb. Zijn "Waiting for food" reeks is dan niet echt een strip, maar Crumb mag niet ontbreken in mijn collectie, en deze zijn betaalbaar en leuk. Dit is het tweede deel van een trio boekjes waarin men tekeningen van Crumb die hij op placematjes op restaurant tekende, verzameld heeft. Als u niet weet wie Crumb is, gelieve dat voor u te houden en daar snel iets aan te veranderen.

Effe dacht ik dat ik een tweede Crumb scoorde met deze Cycloman. Heel effe maar, want het is duidelijk een veel minder getalenteerd tekenaar die hier aan het werk is geweest. Een zekere Marver. Geen nood, ik had er ook nog nooit van gehoord. Wat opzoekwerk later bleek het een oude nom-de-plume te zijn van Marc Verhaegen, die ooit Boes tekende en nu Suske en Wiske. Hij tekende dit in de jaren tachtig, duidelijk schatplichtig aan Crumb, maar ik zie er ook de milde anarchie van Nero in terug en besluit dat het een zeer leuke strip is, al zit hij vol slordigheden. En hij blijft entertainend, al gaat het over iets dat mij nu eens geen bal interesseert: wielrennen. Belgische underground uit de jaren tachtig, zie je nu wel dat het bestaat!

Je kan je kerstvakantie op zeer leuke manieren spenderen. Door bijvoorbeeld

dit prachtige boek te lezen dat ik voor nieuwjaar van vrouw en kinders cadeau kreeg: "100 stripklassiekers" door Geert De Weyer.
Prachtig geïllustreerd en lekker groot en dik boek, een must voor al wie enigszins begaan is met het beeldverhaal. De Weyer is de man die zowat de stripjournalistiek introduceerde in België, en die in maart een lezing komt geven in het sympathieke Aalst over, u raadt het nooit, de evolutie van de Belgische strip.

De cover verdient ook een vermelding, tjokvol verwijzingen naar allerhande strips. Marvellous.

In een ideale wereld zou de stripreeks Peter Pan verplicht leesvoer zijn op school. Geloof me, zet al je vooroordelen die je tegenover Peter Pan zou kunnen hebben opzij, haal de reeks in huis van de plaatselijke bib, zet een lekker potje twee, schuif in de zetel en neem deel na deel tot u. U zal me dankbaar zijn. Optioneel; een zakdoek. Voor de traantjes. Snif...
Gered uit een bak tweedehands. Ik voel me haast superman. Oh ja, en vergeet alles wat Disney met Peter Pan heeft uitgespookt heeft, dit is stukken beter.

Gisterenavond verscheurde ik met een bulderlach die mezelf ook verraste de peis en vree die in de woonkamer van Chateau Lebbercherrie heerste. De bron van al dit plezier: Little Kevin, en meerbepaald de gag met het fruitkraam op de nudistencamping. Meesterlijk getekend, goede grappen, en een mooie uitvoering. Little Kevin is ooit al eens op de Nederlandstalige markt gelanceerd, onder de titel "Litteul Kevin" in 1995, (die ik uiteraard ook heb), maar deze herneemt de reeks zoals ze in Frankrijk uitkwam (bij Fluide Glacial!). Liever 1 van deze strips dan 20 Rooie Oortjes.

De fantastische rondvaart is geen goeie reeks, en dit deel is zwakker dan het andere dat we al kochten, maar we hebben ons nu eenmaal voorgenomen om zoveel mogelijk van Rosinski te verzamelen, en bij Franquin nog aan toe, dan doen we dat dan toch zeker! Op mijn opnieuw tweedehands exemplaar hing een gigantische sticker: "nu maar 87 fr!" Wat het afdoende dateert.