overzicht aankopen mei/begin juni 2009

Van 2 van mijn favoriete Nederlandse striptekenaars kon ik een heleboel strips scoren bij de Slegte. Hein de Kort en Eric Schreurs doen hier niks nieuws onder de zon, maar bevestigen met ongelooflijk amusante en gore strips. Plus een ,helaas niet volledig, curiosum, een wenskaartenspecial.

Als Schreurs en De Kort wild om zich heen schoppende punkers zijn, dan is Matena de stille singer-songwriter die met neuzelende stem en spaarzame noten (denk Bob Dylan) even belangrijke muziek maakt. De spaarzame lijnen vormen prachtige composities, en al zijn de verhaallijnen soms wat aan de magere kant (we hebben al zottere science-fiction gelezen, dankuwel) krijgen ze een speciaal plekje in de collectie. Alletwee in hardcover, alletwee tweedehands, alletwee zeer aangenaam om te lezen. De tweede kreeg ik zelfs gratis in de Koeritza.

Als jonge snaak had ik welgeteld één strip van Robbedoes en Kwabbernoot. "De zwarte hoeden" was dat. Door de jaren is die strip verdwenen uit mijn handen, maar af en toe werp ik nog eens een blik in dat universum waar alles draait rond die rossen. Er is sinds enkele jaren een aparte reeks, namelijk de verhalen van Robbedoes en Kwabbernoot waarin auteurs en tekenaars van verscheidene plumage uitgenodigd worden om een album te maken rond deze fameuze portier en zijn copain de journalist.

Rond "Piccolo in Veldgroen" was al heel wat te doen, de cover werd verboden in Duitsland, wegens, o jee, een swastika op de cover, het gehele verhaal diende al vroeg herschreven te worden, wegens het feit dat Emile Bravo met "Dagboek van een fantast" al over de jaren dertig aan het schrijven was, enfin... men zou haast vergeten dat het een prachtig geschreven en getekende strip is. Sappig, eerlijk, spannend, en de wonderen zijn de wereld nog niet uit, Kwabbernoot gaat van bil.

Een nieuw volume in de Kuifje reeks, en een die me enorm aansprak. Als de rest van hetzelfde niveau is, laat maar komen.

Een schoolvoorbeeld van hoe een goede tekenaar nog geen goede striptekenaar maakt. Alles is haast perfect getekend in deze strip, maar er is haast geen verband tussen de opeenvolgende beelden. Uitstekende tekenaar, mislukte strip. Opnieuw tweedehands uit de Slegte.
Terwijl deel 7 uit de reeks Lanfeust van de sterren alles in zich verenigde wat er fout loopt met deze reeks (teveel personages, teveel plotwendingen, teveel technisch gezever genre "We moeten de proto-zoatische fotonreactoren beïnvloeden met magma-water-volleybal-afstandsbediening-sappen van de plantengordel Urble 728-Xyz", te weinig ruimte voor humor,...) redt deel 8 nipt de reeks. Hiermee is de cyclus afgelopen, en keert Lanfeust samen met Hebus (die potverdorie al lang niemand meer heeft opgevreten of doodgeslagen) terug naar Troy. It's about bloody time.

Mijn zus won deze op een tombola en gaf hem aan mij. In teressant is het op zijn minst wel te noemen, deze graphic novel adaptatie van een, zover ik het begrepen heb, Afrikaanse fabel. Duidelijk zwaar geïnspireerd door Afrikaanse kunst heeft hij zijn momenten, waarbij alles perfect samen valt, maar meestal heb ik het gevoel dat de tekenaar te hard probeert zijn voorbeelden te benaderen. Ik kan me vergissen. De laatste pagina's lijken ook gehaast, alsof er teveel in te weinig pagina's moet verteld worden. De cliffhanger werkt wel, ik ben benieuwd naar wat er komen gaat, doch ik ben niet overtuigd om me het tweede deel aan te schaffen.

Het bewijs dat ik twee keer moet nadenken alvorens iets te bestellen. 90 per cent van de gags die hier instaan, had ik al. Ik geloof dat ik nu, op 1 of 2 verloren gags na alles van Calvin and Hobbes (ofte Casper en Hobbes) heb. Dus ik mag gerust stoppen met ze te kopen. Ze blijven wel overeind, en wie ze nog niet kent (bestaan zo'n mensen nog?) moet daar dringend iets aan veranderen.

Bone 3 "In het oog van de storm" is exact het tegendeel van wat de titel doet vermoeden. Geen doodse kalmte hier, maar avontuur, spanning, en achtervolgingen. Een absoluut meesterwerk, dat me reikhalzend doet uitkijken naar things to come.