overzicht aankopen maart/april 2009

Voor mijn verjaardag kreeg ik van Benjamin "De Blauwe Lotus", zelf kocht ik "De sigaren van de farao". Bedankt Benjamin! Vond "De Blauwe Lotus" net dat ietsje beter dan "De sigaren van de farao", hoewel ik de plot nodeloos ingewikkeld vond, en er van karakteruitdieping niet veel sprake was.
Een strip waar we ten huize Lebbercherrie al een tijdje op wachten; "Trollen van Troy: 10. De opstandelingen van Darshan." Niet de dijenkletser die ik ervan verwacht had, en het typografische grapje waarbij de woorden verticaal geschreven staan in een Oosters aandoend lettertype om karakters na te bootsen steekt snel tegen. Heb al sterkere albums in deze reeks gelezen, al redde de Kung-fu opleiding van Tyneth de meubels.
Nog eentje waar we al een tijdje op gewacht hebben, deel 2, "De grote koeienrace" van de Bone cyclus. Ik zou met gemak online de gehele synopsis kunnen lezen, maar ontdek op het ritme van de uitgave de wondere wereld van Jeff Smith. Een aanrader.
Een andere die eerst in het engels uitkwam: "Watchmen" van Alan Moore. Iedereen heeft me deze al aangeraden, neen, verplicht om hem te lezen. Op de kaft staat "De beste graphic novel aller tijden". Dekt de vlag de lading? Laat ik maar direct to the point komen, neen. Het was niet slecht, begrijp me niet verkeerd, maar om hier zo'n stampei om te maken, jongens toch. Ik vond hem goed, maar nu ook niet weer "de beste graphic novel aller tijden". Dit gezegd zijnde, ik ben blij dat ik hem heb en gelezen heb.

Het laatste en meest geflipte deel uit de Sin-City reeks, deel 7: "Hell and Back" is ook nog eens de dikste uit de reeks. Opmerkelijk, terwijl de reeks hoofdzakelijk zwart-wit was, met slechts af en toe een spaarzaam gebruikte extra kleur, zoals het geel in "Yellow bastard", blauwe ogen en rode converse schoenen, ziet Wallace, het hoofdpersonage, de meest bizarre hallucinaties voorbijtrekken in alle kleuren van de regenboog, en deze hallucinaties zijn een waar cornucopia aan strip- en andere verwijzingen. Ingekleurd door Lynn Varley, die we ook kennen van haar werk aan Miller's "300".
Op een rommelmarkt duikelde ik ook dit pareltje op, in hardcover voor een miezerige 2 euro, "Gauguin en Van Gogh" door Matena is, believe it or not, een liefdesverhaal over de 2 schilders, en verschaft een mogelijke verklaring voor Van Gogh zijn wereldberoemde oor. Plausibel gebracht, en weeral meesterlijk getekend.

Op diezelfde rommelbeurs scoorde ik deze 'Kinderen van de wind' uit de fameuze indianenreeks van Hans Kresse. Dit album had al wat betere tijden gekend, maar is dan ook een eerste druk uit 1973 die ik uit een bananendoos viste. Zou u er dan nog zo goed uitzien? En het moet gezegd, de indianenreeks begint me hoe langer hoe meer te plezieren.Deze Klepzeiker n° 9 was één van de weinige die ik nog niet had. Minder absurdisme, meer kotsen dan we gewoon zijn van Schreurs, maar man, man, man, wat kan hij lekker goor tekenen. En het blijft grappig. Alleen moet je hem niet aan je kinderen laten zien.

"De Zwarte Weduwe" uit de Bouncer-reeks is wat men noemt een overgangsalbum. Om de gehele intrige uit de doeken te doen, en om te weten wie er schuil gaat achter de zwarte weduwe moeten we wachten op het vervolg. Bouncer mag gerust zonder schroom naast andere western-series als Blueberry gaan staan.

Een absoluut pareltje, deel twee "Mimi & Henry" uit de reeks "Het Kunstbordeel". Wie de albums van Smudja nog niet kent raad ik aan om zich naar de stripspeciaalzaak te reppen, want wat deze man op het papier zet is ma-gi-straal. Hoewel Mimi me soms wat doet denken aan Muriel Scherre.
Onder de naam Glad Ijs worden sinds kort allerlei "Fluide Glacial" strips gelanceerd op de Nederlandstalige markt. Dat Franse humor niet altijd even ongeschonden door de vertaalmachine komt, weten we al langer. Zie ook Asterix en Trollen van Troy. Little Kevin moet het niet zonodig hebben van zijn taalgrapjes, maar eerder van zijn atmosfeer. Er is niet noodzakelijk een 'clou' op het einde, en als hij er al is, dan is het vaak een minder straffe dan die in het midden van het verhaal, als een soort milder tegengewicht ten opzichte van de waanzin in het midden. Links en rechts hoor ik kritiek op deze manier van comedy bedrijven (onder andere op de comedy albums van Boucq), maar ik verzeker u, het is gewoon een kwestie van wat je gewoon bent. En je kan beter leren deze albums te appreciëren dan manga, zeg ik altijd. Bon, Little Kevin 2 is prachtig getekend. en ik vind hem goed.
En dan vond ik dit vergeten stripje in een verloren hoekje van een krantenwinkel. een buiten reeks Biebel, voor ach, een eurootje. Het gaat hier om een reeks niet eerder gepubliceerde gags van Biebel, onder een misleidende titel gegroepeerd, want buiten op de cover, komt mijn favoriete nevenpersonage Feddy de Yucca nergens voor. Niet eerder gepubliceerd, zei ik, en ik kan het begrijpen ook, het is geen vintage Biebel. Wel leuk om de collectie compleet te maken. en deze kan u wél zonder schroom aan uw kinderen laten zien. Meer zelfs, ik raad het u aan!