De oorsprong van dit blogje

Ooit, in een ver en grijs verleden stuurde ik mailtjes over vanalles en niks naar alles en iedereen. Bon, naar een select groepje intellectuelen. Alle, naar mijn maten van op 't café.

Een van mijn allerbeste kan ik u nu niet onthouden: Moemboeloemboe strikes back.

Moemboeloemboe is ontstaan aan de keukentafel, toen ik wiskunde-vraagstukjes zat te schrijven voor mijn oudste zoon. De Pieter's, Nele's en Jannekes beu, gebruikte ik de wat meer exotische voornamen zoals Kenny, Kimberly, Achmed en Moemboeloemboe.

Nadien dook Moemboe (voor de vrienden) steeds weer op in mijn correspondentie met Zimbob (hey Zimbob!), die ook eens dringend moet heropgestart worden, doch dit terzijde. Zimbob was zo zot van dat ventje dat ik dit verhaal geschreven heb, voor hem, en voor al de anderen die ik toen gemaild heb.

De meesten die mijn blog frequenteren zijn oudgedienden van die mailinglist, maar alle 'nieuwelingen' wil ik dit verhaaltje toch niet onthouden. Komt'ie:

> Het waren al zestien mooie jaren dat Moemboeloemboe in het vredige> Wuustakker woonde. Moemboeloemboe was geadopteerd door zijn ouders. Nogal> wiedes zegt u, maar in Oostwezel woont er een indiërtje, genaamdPhrahatatma> Sawalakhardar Mutallahkar, die geadopteerd is door zijn achterneef.>> Moemboeloemboepa en Moemboeloemboema, zoals onze Moemboeloemboe hen noemde> waren mensen van ouderdom. Gerda, want zo heete Moemboeloemboema in het> echt, kon geen kinderen krijgen. Toch niet van haar man, Jean. Jeanverweet> haar dat wel eens in zijn jonge jaren: "Godverdomme, strontwijf, waaromkan> jij geen kinderen krijgen?". Gerda droeg deemoedig haar lot, tot zij eensde> veertig voorbij haar biologische klok hoorde tikken. Achteraf bleek diteen> voorbijwandelend stoephoertje met stilettohakken en een voortreffelijk> gevoel voor ritme te zijn, maar het kwaad was geschied. Gerda moest en zou> een kindje hebben. Contacten en vloeren van natuursteen werden gelegd met> allerhande adoptiebureaus, maar er kwam maar geen schot in de zaak. Tot op> een dag een zeker MacPudding door de deur wandelde. Jean, een echte> stripliefhebber, sloeg de man recht op zijn bakkes. In zijn leven geen> stripcliché's. Wat Gerda uitvrat, dat was haar probleem, maar niemand> verpest Jean zijn dag met een Jef Nijs verwijzing zonder op zijn bakkes te> krijgen.>> Jean werd dus thuis geïnstalleerd in de zetel met een stapel> underground-comics, een bak trappist en een hele hoop Pamela Anderson> video's terwijl Gerda met MacPudding, een louche adoptieritselaar met een> gebroken neus, naar Oost-Oeganda trok om aldaar gewoon een kindje van op> straat mee te plukken. En als er geen straat was, dan zou Gerda erdesnoods> eerst een aanleggen; zo groot was haar kinderwens dat zij in haarhandbagage> een grote zak cement, een betonmolen en een aardig geel bouwvakkershelmpje> meezeulde.>> Gelukkig bleek er in Oost-Oeganda toch al enige straten te liggen zodat> Gerda en MacPudding alleen dienden te wachten tot er een aardig negertje> passeerde. Nu, ik weet niet of u al eens bent gaan shoppen voor pakweg een> jeansbroek met een vrouw, maar laat ons zeggen dat een vrouw van wie de> clitoris met een roestig scheermes is weggesneden en nadien is toegenaaid> met raffiadraad sneller zal klaarkomen dan dat een vrouw een geschiktebroek> heeft gevonden. Nu gaat het hier echter niet over een broek, maar om een> kindje!>> De eerste was een jongen, de tweede was een meisje, de derde kon nietkomen> want de vierde was niet thuis, de vijfde was te mager, de zesde was tedik,> en de zevenste had de poten van de achtste ingeslikt. Enfin, er scheelde> altijd wel iets. Op den duur begonnen de Oost-Oegandese wegen toe te> slibben, monsterfiles doken overal op. Er was natuurlijk geen doorkomenaan;> er waren maar twee wegen, en op het kruispunt van die twee wegen stond> Gerda, elk kindje te passen. Euh, te keuren. MacPudding, een man vanweinig> woorden en een heel dikke en lelijke neus, liet echter de moed niet varen,> en contacteerde alle warlords in de buurt. Dit was gemakkellijker dan u> denkt; denkt u dat ze geen koopjeskrant hebben in Oost-Oeganda? Racist! Of> ze geen baby'tje op overschot hadden?>> Tuurlijk. Direct. Onmiddellijk. Nu. Sebiet. Seffes. Mañana. Gans Toll. Zo> reageerden de warlords, en stuurden al hun overschotjes van klein mannenop.> Die waren die ook liever kwijt dan rijk, en zo waren ze ook verlost vandat> eeuwige fileprobleem. Die Gerda stond dan ook precies in het midden tussen> hoerekast en whiskeybar, en aangezien die mannen ook graag eens The doors> opleggen en van hot naar her rennen, stond dat stom mens ferm in de weg.>> Om een lang verhaal kort te maken, scheurde Umberto Eco de eerste> tweehonderd pagina's uit de "Naam van de roos". Ik bedoel: "Om een lang> verhaal kort te maken: Gerda koos een jongetje, een schoon bazeke." Numoest> dat kadeeke nog ne naam krijgen. Dus vroeg Gerda hem: "En hoe heet gij?">> "Moemboeloemboe">> "Zo ne schone naam, allez Moemboeloemboe, we gaan naar huis, de papa gaan> bezoeken.">> Macpudding nam de prop uit de kleine zijn mond, die onmiddellijk begin te> krijsen: Francois, mijn naam is Francois" (in het Oost-Oegandees) Maarzoals> ik al schreef: het kwaad was geschied.>> Zestien jaar later was onze Moemboeloemboe een graag gezien gast in het> kleine en slaperige dorpje van Wuustakker. Met zijn rode brommertje enzijn> gele jekker reed hij van school naar huis, en van huis naar school. Somsook> van huis naar kroeg, om vandaar terug langs links en rechts schommelend,> verlichtingspalen proberend te vermijden naar huis terug te rijden. Vaak> stonden kleine kindjes te lachen en te schreeuwen als hij voorbijreed:> "Kijk, kijk, de Belgische vlag!", maar dat trok Moemboeloemboe zich niet> aan. Zo deed hij ook iets aan de educatie van deze jonge snaken.>> Nu wou het lot, buiten een spaghetti Bolognese en een Sprite, dat er in de> zomer van 1997 een fuif werd ingericht door de plaatselijke fascisten vande> Meisjesgidsen. Dit waren lieve deernes met trillende borsten in alle> formaten, ranke lendenen en pronte kontjes, en zo kuis als een beduimelden> plakkerig boekje op de vloer van de peepshow. Nu was Moemboeloemboe vanplan> om zeker aanwezig te zijn op deze fuif, want daar onder zijn buik en boven> zijn knieën begon er reeds van alles te jeuken. Zijn dermatoloog had hemwel> een zalfje voorgeschreven voor die infectie, maar Moemboeloemboe wist dat> dit een ander soort jeuk was.>> Moemboeloemboe was niet begiftigd met een grote fluit, maar had wel een> stevige en kloeke saxofoon, maar buiten zelfstudie was zijn ervaring in de> muziek nog niet gegaan. Wat had hij gaarne eens een duet gespeeld metLisa's> viool, Thea's triangel of desnoods met Suzy's bombardon. Het vooruitzicht> van al deze jonge meiden, die gezamelijk een geheel symfonisch orkest aan> muziekinstrumenten in hun slipjes meezeulde, duizelde Moemboeloemboe.>> Het was dan ook met trillende keel, klamme knieën en droge handen dat hij> zichzelf aanbood aan de kassa van de fuif in het parochiezaaltje "DeHeiland> komt, en hij brengt pita mee". Moemboeloemboe werd na betaling van> toegangsgeld een stempeltje op de oogbal geduwd (kwestie van toch ergenseen> bleke ondergrond te vinden) en losgelaten in de zaal.>> Wat daar gebeurde lieve kindertjes, is zo'n verhaal, man man man,> gohohohooo, dat ik er een beetje stillekes van word. Ik weet zelfs niet of> ik het jullie wel zou vertellen.>> Alles dan, omdat jullie het zo lief vragen. Onze held had aldra enkele> mokkeltjes rond hem verzameld, want tegen zijn zwierig ritme en sensueel> gekontdraai konden de andere jongens niet op. Ze streelden hem,fluisterden> hem lieve woordjes toe, en de stoutmoedigsten onder hen knabbelden op zijn> oorlellen, tot de meisjes die kereltjes wegjoegen. Hij was van hen, en de> jeannetten van Wuustakker moesten met hun smerige flikkervingers van deze> zwarte parel afblijven. Niet dat zij iets tegen homo's hadden, maar wel> tegen flikkers. En ridders uit den bruine dreef, vorecrossers,> choco-prinsen, lullesmullers en tapetten.>> Een duistere en ongure gestalte maakte zich vrij uit de dansendemensenzee.> (Lees dit nog maar eens, wat een literaire zin, man, man, man, zo goed, ge> zou denken dat hier een genie aan het schrijven is, meer nog...he, watdoet> u met dat geweer?... PANG!) Deze gestalte behoorde toe aan Freddy De> Klasjer, een vechtersbaas en vrouwenzot eerste klas. Hij had ooit nog aan> boksen gedaan, maar nadat hij zijn tegenstander had herleid tot een vlekje> fruitpap, nam hij het op tegen de referee, de trainers en het voltallige> publiek. Toen er niemand overschoot, sloeg hij zichzelf maar knock-out.> Freddy hield niet van negers. Zeker niet van negers met succes bij de> wijven. En al zeker niet van negers met succes bij de wijven die er danook> nog van genieten. Dus stoof hij af op Moemboeloemboe.>> Nu was Moemboeloemboe van geen kleintje vervaard, maar Freddy De Klasjerwas> geen kleintje. Hij woog 120 kilo, geen grammetje vet, was 1meter 95 en> driekwart van een milimeter groot en had armen als boomstammen. Dat hij> ballerinasloefen droeg en dat dat redelijk belachelijk was, was een feit,> maar niemand die dat in zijn gezicht durfde te zeggen. Enfin, we dwalenaf,> zei de Sjerpa-gids toen ze aan het Atomium voorbijsleften.>> Freddy duwde zijn tronie in Moemboeloemboe's gezicht en gromde "He moemea> poiten va mi mokke afbluven!" Inderdaad, Freddy sprak een beetje zoalsPiet> Huysentruit die op een veel te hete wafel knabbelt.>> Moemboeloemboe's antwoord was echter niet mis: "Moekonde ba pili ma swalli> hi ja ka loendoeboerahoe!" Wat iets zeer beledigends was over Freddy's> moeder, een fles tippex, een hond en een gebroken fles. Ik laat uw> verbeelding de vrije loop.>> Freddy verstond geen Oost-Oegandees, maar begreep wel dat zijn eer hier op> het spel stond. Een goei koek op Moemboeloemboe's bakkes was het gevolg.>> Nadat Moemboeloemboe terug recht krabbelde, het plamuur van zijn schouders> veegde, een paar stoelen en tafels uit zijn kraag plukte, en terug door de> gang, langs de bar, voorbij zestien verbijsterde omstaanders, langs de> vestiare en over de dansvloer terug kwam had hij een verrassing in petto> voor Freddy. Hij ritste zijn broek open, haalde er zijn fors orgaan uit,> keek even in het bloesje van Loesje, werd keihard en sloeg freddy's kop in> met zijn eikel. Vandaar de titel: Moemboeloemboe strikes back, en vandaarde> mythische adoratie van alle jonge deernes voor onzer aller Moemboeloemboe,> een echte held.>>> Hierbij groet ik u, oh alleraandachtigsten onder de brave lezerkens enwens> ik u een prettige verderzetting van de dag toe.>> Uw nederige dienaar,>> Wimmeken de fantastische