Welkom Mathias!

En een dikke proficiat voor mama Liesbeth, papa Steven en grote zus Margot!

Sterrenbeeld

"Oh, ja, jij bent duidelijk een boogschutter, dat merk ik zo. Neen, Suzy en Waldo passen niet bij elkaar, zij is een stier en hij is een weegschaal, dat gaaaat niet, man, doe niet zo gek. Oh, ik ben gek op maagden! Hahahaha!"

Bullshit! Sterrenbeelden zijn arbitrair afgesproken vormen met bizarre namen, dus dat wil zeggen dat ik er ook een kan, mag en moet maken. Deze noem ik "Cock-and-balls"!

Wie zei er dat je origineel moet zijn als cartoonist? Nog nooit van Jim Davis gehoord zeker?

Bizarre comics

Sinds mensenheugnis (of is het mensenheugenis?) ben ik geïnteresseerd in het bizarre, het afwijkende, het abnormale. Kijk ook maar naar mijn vrienden, en effe in mijn stripcatalogus op volgende titel-termen "Hitler" ,"slut" en "Merlina". Hoe bizarrer, hoe liever. En als ik ze niet vind, dan teken ik ze toch wel zellef zekerst. Deze toon was ook een goeie Photoshop-oefening, met dank aan de tutorials van Les McClaine. Die eenvoudigweg fantastisch zijn. En als u me nu wil excuseren, ik moet nog mijn kleren gaan aandoen...

Stripnieuws!

Wat leest mijn lodderig oog in de nieuwsbrief van de Stripspeciaalzaak?

Komt binnenkort uit:

• Sam 7: Naar Pruttelaar (Jan Bosschaert + Marc Legendre) (herdruk) > Herdruk met nieuwe coverlay-out en backcover als aanloop naar een nieuw deel dat weldra verschijnt.


Oh joepie, joepie, joepie, een nieuwe Bosschaert-Legendre uitgave! (Maakt vreugdedansje)


• Suske en Wiske 297: De Joviale Gille (Studio Vandersteen) > De nieuwe coverlay-out was even wennen, maar als we de deccenialange traditie buiten beschouwing laten, moeten we toch toegeven dat het er nu moderner uitziet en minder omsloten. Bij onze Waalse buren wordt dit weekend trouwens een euvel goedgemaakt. De Belgische Saint-Michel-prijzen zijn de oudste stripprijzen van Europa en werden voor het eerst uitgereikt in 1971. Op het palmares ontbreekt echter de naam van Willy Vandersteen terwijl Hergé, Franquin, Jacobs en Uderzo in hun carrière wel bekroond zijn geweest. De organisatie wil dat nu goedmaken op de zesde editie van het Stripfestival van Brussel.

Zeg nu nog eens dat er geen België is. Vlaamse en Waalse striptalenten worden (h)erkend over de taalgrenzen heen!

Kamperen

...is iets aparts. Zeker op een festival, waar honderden zatte pubers hun sexuele frustraties uitschreeuwen. Maar niets menselijks is ons vreemd hier te Chateau Lebbercherrie. Dus we zijn niet geheel zonder schuld.

Misschien komende week een kort verslagje over FACTS. Misschien. Als ge braaf zijt.

Librarything

About 90 per cent of the collection has been added (what an ordeal), so I'm throwing it to the proverbial lions. You can access the database by clicking on the thingummy in the upper right corner. All suggestions, remarks or corrections are welcome. You can use the comments or email me at lebbercherrie@hotmail.com . Let me know what you think of it. Seriously.

Silly

What can I say? I'm a silly git.

Beste Dokter

vergeef me dat ik u schrijf in plaats van u te bezoeken, maar omstandigheden houden mij thuis bezig; of beter verhinderen mij om u te bezoeken. Het zit namelijk zo: op uw aanraden om meer fysieke inspanningen te verrichten, heb ik mij een loopband gekocht. U kent dit wel, zo'n rupsband die machinaal in beweging komt, en zodoende kan ik thuis binnenblijven, lopen, en Doritos eten tegelijkertijd.

Laat dit nu net zijn wat ik aan het doen was. Het was regenachtig buiten, en aangezien mijn niet onaanzienlijk lichaam van vierhonderd kilo nogal op de lachspieren van de mensen werkt als ik over straat loop, prefereer ik de beslotenheid van mijn eigen woning om te trainen. Na mijn derde zak Dorito's en mijn vierde zakje frietvet, besloot ik de machine eens te testen. Gewapend met twee stukken chocolade zette ik mij in beweging. Nodeloos om te zeggen dat mijn vingers, kin en gezicht de heerlijke glans en korrel hadden van een gezonde mens ( ok, ja ze waren wat vettig, plakkerig en groezelig). Waarschijnlijk heeft dit bijgedragen tot mijn huidige toestand. Met mijn dikke worstevingertje duwde ik op het knopje met het logootje van een schildpad erop, en BOEM; een explosie. Was het het vet dat de zekering deed doorbranden, heb ik te hard geduwd? Wie zal het zeggen?

De machine begon onmiddellijk aan een rotvaart gas te geven, en mijn veters geraakten gestrikt in de katrollen en wieltjes van dit toch wel moordzuchtige tuig. Ik kwam onzacht in aanraking met de grond, waardoor het plafond van mijn onderbuurman openscheurde, en ik pardoes in zijn collectie lijmpotjes terechtkwam (de man bouwt modelvliegtuigjes) als de spreekwoordelijke drol in het zwembad van de springplank van vier meter hoog.

De vloer van mijn onderbuurman, die tevens dienst doet als plafond van diens onderbuurman, wat een toeval, begaf het. Luid vloekend stortte mijn lichaam weder neer, ditmaal in een glazen pronkkast vol swarofskikristallen figuurtjes. Om maar niet te zeggen dat ik een beetje pijn had.

Ik geloof dat ik toen het bewustzijn verloren heb. Ik werd wakker in de nok van de Boccaccio. Ik werd vernederd, misbruikt en bespot als glitterbal. Nog steeds kan ik mij niet buiten begeven, aangezien iedereen in een omtrek van drie kilometer eigenlijk een lasbril zou moeten dragen, om niet verblind te worden.

Ik stel u geheel verantwoordelijk, en u zal spoedig van mijn advocaten horen.

Gegroet,

een vertwijfelde Steenbok